De Reuma Walk 2021
Wandelen in Haarzuilens
Ik ben ontzettend blij dat ik ondanks artrose aan beide knieën nog aardig goed uit de voeten kan. Het kan vele malen erger. Daarom doe ik voor de 4-de keer mee met de Reuma Walk. Door de landerijen rondom Kasteel de Haar maak ik een mooie wandeling van ruim 16 km.
De Reuma Walk in het kort
Voor bijna 2 miljoen Nederlanders is bewegen helemaal niet zo vanzelfsprekend. Zij gaan dagelijks de strijd aan met reuma. Daarom organiseren Wanda en Astrid voor de 8e keer de Reuma Walk in samenwerking met ReumaNederland. Met de opbrengst van de Reuma Walk kan ReumaNederland belangrijk reuma-onderzoek steunen!
In een vorig blog vertelde ik al dat wandelen mij op de been houdt. Daarom kom ik in actie met reuma én tegen reuma. En wandelen is natuurlijk helemaal mijn ding.
De Geertje's Hoeve
De start van de Reuma Walk is in Haarzuilens bij de Geertje's Hoeve. Een mooie plek met volop speelmogelijkheden voor kinderen. Op de beleef- en kinderboerderij mogen kinderen pony rijden, dieren knuffelen, geitjes voeren en een flesje geven. Het is er al vroeg gezellig druk met kinderen en ouders die zich opperbest vermaken.
Rondom Haarzuilens zijn volop wandelmogelijkheden. Een ideale plek dus voor de Reuma Walk. Grote delen van de route ken ik wel. Maar toch weet Wanda mij te verrassen met nieuwe paden want er zijn de laatste jaren veel wandelroutes bijgekomen rondom Kasteel de Haar.
Voor de Reuma Walk zijn er 3 routes (rondes) uitgezet van bij elkaar ruim 16 km. De eerste ronde is ruim 6 km en de tweede en derde ronde zijn elk zo’n 5 km lang. Na elke ronde kom je terug bij de start. Halverwege elke ronde is een rustpost waar je een stempel en versnapering krijgt. Het is allemaal op en top geregeld en als wandelaar kom je niets te kort.
Maar er moet natuurlijk nog wel gewandeld worden, dat ben ik aan mijn sponsors verplicht. Elke gewandelde kilometer levert € 7,75 op voor Reuma Nederland. Voortvarend ga ik van start voor de eerste 1ronde. Ik zoek mijn weg tussen de spelende kinderen door en laat de hectiek van de Geertje’s Hoeve achter me. Ik heb er zin in.
Als eerste wandel ik tussen de meidoornhagen over een lang pad, met aan beide kanten akker- en weilanden. Aan het einde van het pad ga ik een hekje door en kom ik in een oude boomgaard met kersen-, appel- en perenbomen. Schapen grazen onverstoorbaar verder, ze zijn overduidelijk gewend aan passanten. Een mooi plekje, alsof ik even terug ben halverwege de vorige eeuw.
Kasteel de Haar
Ik steek de weg over en volg de route over de Bochtdijk. Aan mijn rechterhand doemt Kasteel de Haar op. Ik kan het kasteel en het park helaas niet helemaal zien, een grasdijkje belemmert het uitzicht.
Kasteel de Haar is het grootste en meest luxe kasteel van Nederland. Het werd in 1892 op de ruïne van het oude kasteel herbouwd en is ontworpen door architect Pierre Cuypers.
Het kasteel met omliggende landerijen was eigendom van Baron van Zuylen van Nyevelt. Hij wilde een mooi park rondom zijn kasteel. Voor de aanleg van zijn park moest alleen wel het dorpje Haarzuilens verplaatst worden. Een kleine kilometer naar het oosten werd het nieuwe dorp gebouwd, aan de rand van het kasteelpark.
De huidige huizen rondom de Brink zijn gebouwd aan het einde van de 19-de eeuw. Best apart dat een dorp verplaatst wordt vanwege de wensen van een rijke baron. Maar dan heb je wel allemaal nieuwe huizen.
Langs het poortgebouw wandel ik verder. De buitenpoort is gebouwd als fantasieobject. Het is een mooie entree maar het dient geen enkel doel. Met de twee indrukwekkende torens past de poort wel helemaal bij de romantische sfeer van het kasteel. Welke prinses wil er nou niet op zo’n kasteel wonen? En geloof het of niet, ook nu nog komen de ridders op het witte paard naar het kasteel om hun liefde te verklaren aan de gelukkige bruid.
Haarzuilens en Kasteel de Haar horen onlosmakelijk bij elkaar. De kozijnen en de luiken van de nieuw gebouwde huizen werden allemaal rood-wit geschilderd. Het zijn de kleuren van de familie Van Zuylen van Nyevelt. Ook nu nog zijn er veel huizen in de kenmerkende rood-witte kleuren geschilderd.
Parkbos de Haar
Op mijn gemak wandel ik naar Parkbos de Haar, onderdeel van Landgoed de Haar. Vroeger waren op deze plek gewoon weilanden. Sinds 18 mei 2016 ligt er een jong bos van ruim 70 hectare groot. Ik vind het een echt nieuwbouwbos met brede paden en de bomen iets te netjes op een rijtje. Het zijn wel brede half verharde paden, dus prima toegankelijk voor rolstoelen.
In het parkbos staan meer dan 50 verschillende soorten bomen en struiken zoals beuken, elzen, lindebomen, eiken en fruitbomen.
Parkbos de Haar is geïnspireerd op het oorspronkelijke ontwerp van het park bij het kasteel van de befaamde tuinarchitect Hendrik Copijn. Er zijn, naast de 70.000 bomen, nieuwe bomenlanen, vijvers, sloten en ligweides aangelegd. Een prachtige brug over de vijver, een moeras met moerascipressen, en zitbanken bepalen de kern van Parkbos de Haar.[ Bron: Natuurmonumenten ]
Ik heb nooit zoveel met een nieuwbouwbos zoals dit. Het mist de sfeer van een oud bos maar over 25 jaar is het vast een heerlijk bos om te ontsnappen aan de drukte van de oprukkende stad.
Hoewel je in het Parkbos niet kan verdwalen hangen er toch overal pijlen van de Reuma Walk. Ik kan niet anders zeggen dat er uitstekend gepijld is. Eén van de pijlen hang een beetje raar aan de rietstengels. Een creatieve plek voor een pijl en ik zet de pijl op de foto. Zomaar, omdat ik het leuk vind. De pijl wijst netjes naar links. En toch ga ik rechtdoor want dat is immers het meest logisch.
Dan kom ik bij een grote vijver. Ik kijk even rustig om mij heen en dan zie ik achter mij een pijl in het riet. Wat raar. Pas dan valt het vlonderpad mij op. Dat wil ik niet missen en ik stap het vlonderpad op. Het slingert tussen het riet door in het moeras van het Parkbos. En dan zie ik dat het vlonderpad begint waar de pijl in het riet naar links wijst. Bijna had ik het vlonderpad gemist. Maar bijna is niet helemaal !!
En voor een tweede keer wandel ik over het vlonderpad. Naast het vlonderpad ligt een rij stevige stapstenen in het water verscholen tussen het riet. Wat leuk. De stapstenen halen het kind in mij naar boven.
Klein Limburg
Bij het verlaten van het parkbos is de eerste rustpost. Ik krijg er een stempel en wordt op de foto gezet. Ik steek de weg over en volg het pad langs de sloot en de bosrand. Heerlijk, even banjeren in het gras. In het land zie ik een reiger die een vers gevangen prooi verorbert. Helaas te ver weg voor een foto.
Dit deel van het landgoed heet Klein Limburg. Het vormt de overgang van de besloten kasteeltuin naar het open Groene Hart van het veenweidegebied. Wat mooi dat dit is opengesteld voor wandelaars. Een mooi plekje maar het doet mij niet aan Limburg denken ?!
Na Klein Limburg volgt een er een stukje over de weg. Niet het meest inspirerende gedeelte maar om van A naar B te wandelen kan het soms niet anders. Tijd om even mijn mail te checken en dan lees ik dat er tijdens het lopen nog een donatie is binnen gekomen. Jippie, mijn streefbedrag is bereikt, zelfs meer dan dat. Ik krijg er vleugeltjes van.
Dan ben ik in Haarzuilens. Voor de eerste keer wandel ik door boomgaard De Boswachter. Over de Brink terug naar de Geertje’s Hoeve. De eerste 6 km zit erop. Op naar de volgende ronde.
Het Wielrevelt
De tweede ronde gaat de andere kant op door het zuidelijk deel van het Wielrevelt. Ik wandel er door het open weiland op de grens van Haarzuilens en Vleuten. Het is historisch gebied met boomgaarden, oude akkers en weilanden. Al meer dan 2000 jaar leven er mensen op het Wielrevelt. Zo op het eerste oog zie ik er niets bijzonders aan.
Op de hoek met de Joostenlaan trekt een kunstwerk in het land mijn aandacht. Het is een eerbetoon aan de landbouwers die eeuwenlang hard hebben gewerkt op het land. De boerin melkt de koeien nog met de hand en de boer maait het gras met een zeis. Ik zie nog mijn vader voor me die spinazie maaide met de een zeis. Als kind mochten wij nooit aan de zeis komen, die was levensgevaarlijk.
Over de Joostenlaan vervolg ik de route. De Joostenlaan bestond al in de Middeleeuwen. Bijzonder dat zo’n oude weg nu nog steeds gebruikt wordt als doorgaand fiets- en wandelpad.
Snel ben ik bij de stempel- en rustpost. Bij de rustpost en geniet er van een lekkere cappuccino die door de barista van ZOespresZO voor mij wordt klaar gemaakt. Ik ben geen echte koffieleut maar dit was toch wel een erg lekker bakkie.
Ik raak er aan de praat met een dame van de Zession Powerwalkschool. Zij maakt een filmpje van een live-interview met mij over mijn artrose. Ik heb helaas het filmpje (nog) niet gezien.
Wandelen over kerkepaden
Over oude kerkepaden wandel ik terug richting de Geertje’s Hoeve. Het Haarpad loopt van het voormalige dorpje de Haar (nu Haarzuilens) naar de Torenpleinkerk of Oude Sint-Willibrordkerk in Vleuten. Al in de middeleeuwen liepen kerkgangers over het Haarpad naar de kerk. Na de reformatie moesten de katholieken uitwijken naar schuilkerk ’t Hoog bij kasteel Den Ham.
Natuurmonumenten probeert het oude landschap in ere te herstellen en op de oude akkers groeien de gewassen van weleer. Het is er een paradijs voor reigers. In het land scharrelen ze hun dagelijkse maaltijd bij elkaar op zoek naar een lekker muisje of misschien wel een salamander. En anders zijn er sloten genoeg voor een vers visje.
De tweede ronde zit er op. Ik heb inmiddels 11 km in de benen en het gaat best goed. Ik hoef niet te twijfelen, goed genoeg om ook de derde ronde te wandelen.
Wandelen in Haarzuilens
De laatste ronde gaat weer een andere kant op. Alleen de eerste kilometer loopt gelijk met de laatste kilometer van de eerste ronde (snap je het nog . . .?!). Op zich niet erg, want Haarzuilens is gewoon leuk om doorheen te wandelen. De pittoreske Brink met in het midden de dorpspomp geeft het dorp een nostalgische sfeer.
Boomgaard de Boswachter
Voor de tweede keer wandel ik door boomgaard de Boswachter. Een mooie plek aan de rand van het dorp. Vroeger hoorde de boomgaard bij het kasteel en werd er fruit geplukt voor de bewoners de Haar.
In het voorjaar groeien er kersen, in de zomer pruimen en in het najaar appels en peren. De bomen beginnen al een beetje kaal te worden maar er hangen nog volop pruimen in de bomen. Uiteraard pluk ik een paar pruimen. Jammie. Onder de bomen liggen volop appels en pruimen als voedsel voor de dieren.
't Natte Laand
Net buiten het dorp is de laatste rustpost. Ik neem een kleine versnapering en ga verder. De route volgt voor een deel de wandelroute ’t Natte Laand. Dit is een avontuurlijke struintocht door de bloemrijke weilanden van het Wielrevelt. Ik sjok er door het hoge gras, lekker door het land.
Ik verbaas me over de speeltoestellen die ik er tegenkom, zodat deze route ook gaaf is voor kinderen. Een wankele vlotbrug over de sloot is hilarisch, de kans op natte voeten is groot. Jammer dat ik alleen ben, anders zou ik het zeker proberen.
Verderop trekken boomstammen mijn aandacht. Het is de bedoeling om over de boomstammen naar de andere kant te stappen. Ik doe een poging en het gaat best goed. Maar bij de (vliegende) schotels verlies ik mijn evenwicht. Toch maar gewoon op het rechte pad blijven.
Ondertussen wordt het steeds donkerder en we houden het dan ook niet droog. Dat is jammer. Ik doe toch mijn regencape aan, ook al is het maar voor eventjes. De Haarrijnse Plas ligt er troosteloos bij in de regen. De kilometer die nu volgt vind ik niet echt spannend. Lang, recht, troosteloos én met tegenwind.
OERRR Natuurspeeltuin
Het spannendste stuk van de route loopt door de OERRR Natuurspeeltuin. Wat een toffe speelplek, zowel voor grote als kleine kinderen. Je kunt er lekker spelen met water en modder. Probeer er je evenwicht te bewaren als je op boomstammen over de sloot loopt. Ik waag me er in ieder geval niet aan, veels te bang voor een nat pak.
De OERRR natuurspeeltuin ligt tegenover de Geertje’s Hoeve en is pas sinds 17 juli 2021 open. Ook voor grote mensen is het een mooie plek. Ik struin door de bosjes over bloemrijke paden. Het wandelpad loopt tussen de wilde bloemen en (on)kruiden. Een mooie plek om je eigen veldboeket te plukken maar ik vermoed dat dit niet de bedoeling is.
Na ruim 16 km wandelen (bijna 17 km) ben ik terug bij de Geertje’s Hoeve. Ik meld me af en krijg een herinnering voor op mijn rugtas. Leuk om weer eens een georganiseerde tocht te wandelen. De Reuma Walk is goed georganiseerd, uitstekend gepijld en veel rustpunten. Dat je na elke ronde terugkomt bij de start vind ik fijn. Het geeft je de mogelijkheid om te stoppen op een laagdrempelige manier. Alleen daarom al is het een aanrader om te lopen.
De eerste ronde vond ik de leukste. Dat is ook logisch, want op de eerste ronde wandelen alle deelnemers en hen wil je verassen met de mooiste route.
Sponsors bedankt !!
In mei had ik mezelf al ingeschreven voor de Reuma Walk. Nog dezelfde week kwam de eerste donatie binnen. De weken voor de Reuma Walk druppelden de donaties binnen. Maar last minute wist ik nog een aantal sponsors over de streep te trekken en is mijn sponsorbedrag verdubbeld. Tijdens de Reuma Walk zelf heb ik mijn streefbedrag gehaald. Een betere motivatie is er niet.
Belofte maakt schuld
In een vorig blog heb ik mijn sponsors/donateurs beloofd dat ik als tegenprestatie drie volle rondes zou wandelen. Nou, dat is helemaal gelukt, het maakt me blij. Mijn knieën hebben het goed gedaan en morgen zien we wel weer . . .
De tweede belofte is dat elke (niet-anonieme) sponsor/donateur een door mij zelf gemaakte kaart krijgt. Ik heb het er graag voor over. Mijn Reuma Walk is een succes!!
€ 7,75 per gewandelde kilometer
11 sponsors/donateurs
17 km wandelplezier
€ 111,00 = streefbedrag
111% van mijn streefbedrag gehaald
€ 9.649,00 = resultaat Reuma Walk 2021
ALLES OP EEN RIJTJE
Meer wandelplezier
Reuma Walk
Wandelen voor Reuma Nederland
Reuma Walk 2018
Boswandeling in Lunteren
Wandelen met Artrose
Waarom ik meedoe met de Reuma Walk
« Vorig bericht
De mooiste kasteelwandelingen in Gelderland
-Nieuwe wandelgids-
Volgend bericht »
Rondwandeling over Landgoed de Groote Scheere
-Knooppuntenroute-
Leuk als je reageert
