De trage Tocht Wellerlooi is een afwisselende wandeling van 16 kilometer in Nationaal Park de Maasduinen. Wandelen door de bossen op Landgoed de Hamert, over glooiende heidevelden en heuvelachtige stuifduinen, langs vennen, het Geldernsch-Nierskanaal en als laatste door de uiterwaarden langs de Maas. Uiteraard met ruim voldoende zandpadgarantie.
In 2017 begon John met het Pieterpad en vorig jaar is hij tot Wanssum in Noord-Limburg gekomen. Met nog 2 weken vakantie voor de boeg vertrekt John voor de laatste 6 etappes van het Pieterpad. Ik breng hem naar Wanssum zodat hij niet met het OV hoeft en al bijtijds kan gaan wandelen. In Wanssum vinden we al snel het Pieterpad.
Voor ’t eerst heeft John een tentje en een luchtbed bij zich. Veel -Vrienden op de Fiets- zijn dicht en dus moest hij wat anders verzinnen om te slapen. Met een geleend luchtbed en een nieuwe tent overnacht hij op campings langs het Pieterpad. Bepakt en bezakt met zeker 11 kilo gewicht in zijn rugzak, gaat hij aan de wandel voor de laatste 136 Pieterpad-kilometers. Op naar Maastricht, op naar de Sint Pietersberg.
John vertrekt voor de laatste 6 etappes van het Pieterpad
Lopen door Landelijk Limburg, Trage Tocht Wellerlooi
Ik ga niet mee met John, ik kan zijn tempo niet bijbenen. Geef mij maar een kortere dagwandeling in een mooie en voor mij onbekende omgeving. Nadat ik John heb uitgezwaaid rij ik daarom door naar Wellerlooi, zo’n 8 kilometer verderop. Ik ga er aan de wandel voor de Trage Tocht Wellerlooi.
Wellerlooi is een klein dorp in Noord-Limburg, tussen de Maas en Nationaal Park de Maasduinen. Een mooie omgeving voor een wandeling door een afwisselend landschap. Ik ga lekker Lopen door Landelijk Limburg (€).
Ik parkeer de auto op het parkeerterrein bij de Sint-Catharinakerk. Naast de kerk staat een kleine kapel en daar wil ik een kaarsje branden. Er branden (nog) geen kaarsen en de kaarsenstandaard is leeg. Er ligt wel een doosje lucifers. Ik doe geld in het bakje voor 2 kaarsen. Als ik de kaarsen aan wil steken zie ik dat het doosje lucifers zo goed als leeg is, op enkele gebruikte lucifers na. Helaas, geen kaarsjes. Hopelijk steekt een ander mijn kaarsen aan, want ik heb ze wel in de standaard gezet.
De kerkklokken lopen niet gelijk
Het is stil en verlaten in het dorp als ik aan de wandel ga. Ik ben nog best vroeg voor mijn doen en de horeca is nog gesloten. Op de kerkklokken zie ik dat het kwart voor tien is . . . of toch 10 voor tien?!?!
De eerste kilometer door het bos is niet bijzonder inspirerend. Het bospad in de gemeentebossen van Bergen is lang, recht, stil en verlaten. Ik kom er niemand tegen. Stevig doorstappen dus want even verderop wacht Landgoed De Hamert. Het is in ieder geval wel lekker wandelweer, niet te heet en een fris windje. Het komt wel goed met mij.
Dit bospad is niet bijzonder inspirerend
Wandelen in Nationaal Park De Maasduinen
Het saaie bospad laat ik achter me en al snel kom ik op Landgoed De Hamert, onderdeel van Nationaal park De Maasduinen.
De Maasduinen vormen de langste rivierduinengordel van Nederland en zijn ontstaan door een samenspel van water, wind en mens. Nationaal Park De Maasduinen is uniek doordat de langste rivierduinengordel van Nederland zich in het gebied bevindt. Deze zijn ontstaan door een samenspel van water, wind en mens door de eeuwen heen. Hierdoor is een prachtig natuurgebied ontstaan.[ Bron: Nationaal Park de Maasduinen ]
Landgoed De Hamert, uitzicht vanaf de Dikkenberg
Eén van de heidevelden op Landgoed De Hamert
Landgoed De Hamert
Landgoed De Hamert is een 1084 ha groot natuurgebied dat bestaat uit hoogveen, uitgestrekte naald- en loofboombossen en opvallend hoge stuifduinen zoals de Dikkenberg, één van de hoogste punten in de omgeving. Vandaar heb ik mooi uitzicht over de Looierheide en de (deels droge) vennen in het gebied.
Ik laat de Dikkenberg achter me en daal af richting de heidevelden. Langzamerhand komt de heide in bloei, het is een kwestie van enkele weken of de heide bloeit volop. Voor het mooie ben ik eigenlijk een paar weken te vroeg.
Heidevelden en bospaden wisselen elkaar af. Ik passeer meerdere keren een klaphekje. En lopen grote grazers in het gebied en daar ben ik geen fan van. Vooralsnog laten ze zich niet zien of blijven ze op ruime afstand. Op mijn gemak wandel ik verder. Bij vogelkijkhut het Westernest probeer ik kuifeenden, dodaarzen, futen, watersnippen, bruine kiekendieven en/of zomertalingen te spotten. Die zijn er vast wel, alleen ik (her)ken ze niet. Dat zegt natuurlijk veel over mijn kennis van vogels.
Lekker wandelen in het bos
Na een stuk op de rand van het bos en een open veld kom ik op een hoger gelegen pad over de (stuif)duinen. Ik heb er mooi uitzicht over het Pikmeeuwenwater, helaas staan de ondiepe vennen grotendeels droog. Mooi is het wel. Ik wandel er over zandpaden en het parcours is niet geheel vlak. Het mulle zand is voor mijn knieën de hoogste moeilijkheidsgraad.
Ik ben er eerder geweest samen met John. Toch herken ik het pad niet direct. Het is alweer 6 jaar geleden, in 2014 dat wij twee paaltjeswandelingen door de Maasduinen liepen.
Stuifduinen op Landgoed de HamertSlechts lichte hoogteverschillen op de Trage Tocht Wellerlooi
Struinen langs het Geldernsch-Nierskanaal
Dan kom ik bij het Geldernsch-Nierskanaal. Bij een kanaal denk je aan een recht gegraven sloot. Het Geldernsch-Nierskanaal lijkt daar totaal niet op, het is meer een snelstromende bergbeek.
Ik wandel hoog boven het Gelderns-Nierskanaal, best lastig om het kanaal goed op de foto te zetten
Het Geldernsch-Nierskanaal is rond 1770 gegraven. Het kanaal voert water uit Duitse landbouwgebieden af naar de Maas. Vanaf de Duitse grens heeft het kanaal de vrije loop gekregen. Het wandelpad ligt aanzienlijk hoger dan het water. Dit is echt super. Verscholen in het groen meandert het Geldernsch-Nierskanaal door het dal. Op sommige plekken kun je langs de steile oever naar beneden klauteren. Ik durf het niet aan met mijn protesterende knieën. Gelukkig staan er voldoende wandelbankjes langs het pad om in alle rust te genieten.
Dan ben ik bij Jachthut Op den Hamer, de enige horecagelegenheid onderweg. Ik heb echter ruim voldoende proviand bij me en vervolg de wandeling door het bos en over uitgestrekte heidevelden.
Ik passeer het Monument der gevallenen. Het monument is een herinnering aan zeven Nederlandse verzetsstrijders die tijdens de meistaking in 1943 door de Duitsers zijn gefusilleerd. Op de plek van het houten kruis is na de oorlog hun massagraf gevonden.
Monument der gevallenen
Op de heidevelden grazen Kempische heideschapen. De schapen zorgen ervoor dat de heide intact blijft en niet dicht groeit. Als ik langs loop houden de schapen hun siësta, zo lijkt het. Aan beiden zijden van het pad liggen ze onder de bomen, lekker te chillen in de schaduw. Ze zijn overduidelijk gewend aan wandelaars want ze blijven onverstoorbaar liggen, zelfs als ik van dichtbij een foto maak.
Wandelen tussen de open heideveldenKempische heideschapen begrazen het gebied
Ik ploeter nog een laatste stuk door het bos over mulle zandpaden. Ik hou wel van onverhard, maar dit soort zandpaden zijn niet mijn favoriet. Simpelweg omdat het veel energie eist van mijn knieën.
Ik kan goed merken dat het droog is in de natuur. Het blad aan de bomen kleurt al een beetje geel en er ligt veel blad om de grond, het lijkt wel herfst. Voor bomen is blad verliezen de manier om water te besparen zodat er minder water verdampt via het blad.
Met Zandpadgarantie op de Trage Tocht Wellerlooi
De laatste kilometers van de Trage Tocht Wellerlooi voeren door de uiterwaarden langs de Maas. Een heel ander landschap met ruige(re) natuur en Galloway runderen die het gebied begrazen.
Het struinpad direct langs de Maas is slechts 300 meter. Ik twijfel of ik het doe, want er grazen Galloways en ik ben alleen. In de verste verte is echter geen rund te ontdekken, dus ik waag het erop. Zo ver is 300 meter nou ook weer niet en ik vind het wel een mooi stuk om te wandelen.
Struinpad langs de Maas
Na die 300 meter kan ik kiezen. Of nog 750 meter langs de Maas blijven lopen, of de route over het fietspad vervolgen. Ik kies voor het laatste, lekker veilig over het fietspad. Ook vanaf het fietspad kan ik prima de Maas overzien.
Ik wandel veilig over het fietspad en ben bijna bij de uitkijktoren
Het hoogste punt
Al snel heb ik de uitkijktoren in het vizier. De toren staat aan de rand van het Maasdal en torent hoog boven de bomen uit. Het is een opvallend bouwwerk in het landschap. Ik zoek het hogerop en beklim de 25 meter hoge toren. Wel veel trappen trouwens maar Wouw, wat een uitzicht. Ik blik terug op de Maasduinen, de Hamert en de Maas. Wat een mooie afsluiting van een heerlijk dagje wandelen. Nog een paar honderd meter en dan ben ik terug bij de auto.
De leukste foto's
Fotoalbum Trage Tocht Wellerlooi
De Trage Tocht Wellerlooi is een afwisselende route in Limburg-Noord. Een route met grotendeels onverharde (zand)paden. In ieder jaargetijde de moeite waard maar op z’n mooist als de heide bloeit.
De uitkijktoren is dagelijks toegankelijk vanaf 8:00 uur voor € 1,00 p.p. Neem losse euromunten mee om de (draai)poort te openen. Het apparaat wisselt niet.
18 Prachtige routes door pittoreske plaatsjes in het Maasdal en de wouden rond de Limburgse meren. Met 90% zandpadgarantie.
T!PJe vind alle Trage Tochten op Wandelzoekpagina.nl. De routes zijn voorzien van een .gpx track, een routebeschrijving, een topografische kaart en achtergrondinformatie. Voor slechts 13,49 per jaar heb je een abonnement op Trage Tochten (én Groene Wissels). Een losse Trage Tocht kost 2,49.
