De 4Daagseweek is voorbij gevlogen en wat was het tof. John is 1 van de 41.552 deelnemers die de finish van de 106ᵈᵉ Vierdaagse heeft gehaald. Een knappe prestatie. Ik doe het hem niet (meer) na.

De dag van Elst - Blauwe dinsdag

De dag van Elst is de blauwe dinsdag. In Elst kleurt alles blauw, blauw en nog eens blauw. Een knipoog naar de Waal en de Rijn, twee machtige rivieren.

De dinsdag begint vroeg. Om 3:20 uur klinkt de wekker. John start graag als één van de eersten. Ruim van tevoren zoekt hij een plekje vooraan in de rij. En met succes. Om 5:08 uur krijg ik een appje dat hij gestart is. Ik draai me dan nog even om 😉.

John start voortvarend, hij loopt lekker soepel. Blaren kent hij niet. Het is superlekker wandelweer. Voor de middag is hij al in Bemmel. Daar wachten Shannen en Annet op hem. Door de jaren heen is Annet zijn trouwste supporter. Zeker nu Tom ook mee loopt.

Vanaf Bemmel is het nog zo'n 8 km naar Nijmegen. Een makkie voor John en onverwachts snel staat hij voor mijn neus. Ik meld hem af en omdat het nog niet druk is hebben we zowaar even tijd voor een praatje.

Aan het werk

Mijn werkdag begint om 11:30 uur. Ik meld me in de tent en voor een korte briefing. Klokslag 12:00 uur starten we. De eerste wandelaars wachten met smart op ons. Zij hebben de 40 km al in de benen en willen zo snel mogelijk naar huis.

Er zijn dit jaar minder bureaulisten. Mede daarom werken we dit jaar solo maar gelukkig niet alleen. We zitten met z'n allen in een grote tent en er is altijd wel iemand beschikbaar om de taken even over te nemen of om te assisteren.

Een bandje doorknippen

Mijn eerste taak is bijzonder. Een kwieke dame vraagt mij of ik haar polsbandje wil doorknippen want ze stopt er mee. Ik heb zo mijn twijfels, dat doe ik niet zomaar. Straks heb ik het gedaan en ik laat haar het zelf doen. Dat doet ze niet. Ik vraag haar nogmaals of ze het zeker weet. Ze weet het zeker en ik zie geen twijfel. Ze heeft veel last van haar blessure en is al in Elst op de trein naar Nijmegen gestapt. Ook mist ze twee knipjes in haar controlekaart. Bij mij is de twijfel weg en ik knip haar bandje door. Ik snap het wel. Deze mevrouw luistert naar haar lichaam, leuk vind ik het niet.

Het afmelden van de eerste wandelaars is snel gepiept. Dan volgt er een rustig uurtje. Er komen genoeg deelnemers binnen maar een lange rij blijft uit. Na 14:00 uur komt de grote drukte en staat er een constante rij wandelaars voor onze desk. Dit duurt tot ongeveer 16:30 uur. Ineens is het rustig en komen er nog mondjesmaat wandelaars binnen.

Ook nicht Marion en haar vriendin melden zich bij mij af. Leuk, het gaat goed met beiden, ze hebben lekker gelopen. Het venijn zat ‘m in de staart, de laatste 5 km was zwaar en dat heb ik meer gehoord.

Ik herken verschillende wandelaars van vorig jaar en sommigen herkennen mij ook. Voor iedereen heb ik een peptalk.

Ik maak er mijn eigen feestje van. Wandelaars krijgen bij mij een tegoedbon voor een Rondje Wijchen die ze alleen woensdag mogen besteden. En dat ze er iets moois van maken en niet vergeten te genieten. Bij de meesten tover ik een glimlach op hun gezicht en daar doe ik het voor. Ik vertel 1000x hetzelfde, ze horen het immers niet van elkaar. Dat is zo leuk en dankbaar.

De dag gaat in ieder geval lekker snel. Voor dat ik het weet is het 17:00 uur. De scanners zijn opgehaald en we ruimen snel alles op. Een heerlijk oosters buffet staat voor ons klaar in de Vereeniging. Even lekker smikkelen, daar ben ik wel aan toe.

De dag van Wijchen - Roze woensdag

De tweede wandeldag voert dwars door het Land van Maas en Waal.

Ook voor de tweede dag staat John vooraan in de rij om te starten. En het werkt, hij sjeest er vandoor om de grote massa voor te zijn. Evengoed loopt hij niet in z'n eentje voorop, zo snel stapt hij nou ook weer niet. Het voelt voor John niet als een zware prestatietocht. Hij loopt gewoon makkelijk, zonder problemen en hij geniet met volle teugen.

Het weer is opperbest, het zonnetje schijnt en het is niet te warm. Ideaal wandelweer. We treffen het tot nu toe. Intussen komen de eerste militairen langs de Wedren. Zij starten en finishen op Heumensoord en hebben nog zo'n 5 km voor de boeg. Ooit wil ik een keertje werken op Heumensoord.

Langzaam wordt het drukker op de Wedren en zien we steeds meer roze. Helaas voor mij geen roze t-shirt, die zit niet in ons nieuwe kledingpakket. Een roze regenboogaccent misstaat niet.

Vier! de liefde

Roze woensdag is ook een beetje de dag van de liefde. De liefde voor het wandelen heeft al vele liefdes doen opbloeien tijdens de 4daagse. In het vierdaagsetijdschrijft Vier! uit de goodiebag staat een leuk stuk over 4Daagseliefdes (p 56-59). In het artikel is een foto van John en mij gebruikt ter illustratie.

Maarrrr . . . we worden een beetje genept . . .

Wij hebben elkaar niet ontmoet tijdens de Vierdaagse, ook al kijken we op de foto behoorlijk verliefd naar elkaar. Deze foto is 2 jaar geleden gemaakt. John kreeg van mij zijn Gouden Kruisje opgespeld. Een speciaal 4Daagse onderonsje en dat zie je op de foto.

In 1989 liep ik mijn eerste 4daagse, ondertussen alweer 35 jaar geleden. Kort voor de Vierdaagse leerde ik John kennen. Na de Vierdaagse kreeg ik van hem 4 rode rozen, voor elke dag eentje.

John is weer netjes op tijd binnen, hij loopt in de voorhoede. Het voordeel is dat het dan rustiger is op het parcours en hij z'n eigen tempo loopt. Hij is bijtijds terug op de camping. Ongestoord bekijkt hij eventjes de binnenkant van zijn ogen.

Wat ben ik blij om jou weer te zien . . .

Ik heb het helemaal naar mijn zin op de Wedren. Vele wandelaars komen zich elke dag bij mij afmelden en dat schept een band. Een dun bandje, dat dan weer wel . . .

Ze zijn blij dat de dag er op zit. Eén dame maakt het wel heel bont: “Wat ben ik blij om jou weer te zien . . .”.

You make my day . . .

Er komen veel bekenden naar mijn desk: John, José, Marion en haar vriendin, Bert, Marco, Henriëtte en vriendinnen, Chiel en z'n moeder, Erica, de gebroeders M. uit Harmelen en ik vergeet vast nog wel iemand.

Een ticket voor een voetreis naar Groesbeek

Ik controleer honderden kaartjes van evenzoveel deelnemers, waarna ik net zoveel bandjes scan. Vanaf dat moment is de deelnemer officieel gefinisht op deze 2ᵈᵉ dag. Hij/zij mag door naar de volgende ronde en ik geef hen een ticket voor een gratis voetreis naar Groesbeek. Alleen morgen geldig . . . enne . . . vergeet niet te Genieten in Groesbeek.

Voor veel debutanten is de dag van Groesbeek een spannende dag. Het is de bergetappe van de 4daagse en de zeven heuvelen staan op het programma. Ik probeer hen gerust te stellen. De zeven heuvelen zijn niet meer dan zeven drempels en de eerste berg is gelijk de hoogste.

Roze woensdag op de Wedren

Na het werk maak ik nog een rondje over de Wedren. Wipneus en Pim zetten er de boel op stelten. Ik verbaas me erover dat er nog wandelaars zijn die energie hebben om te dansen en te springen. Mij lukte dat nooit na 40 km wandelen. Het plezier spat er vanaf.

De dag van Groesbeek - Groene donderdag

De dag van Groesbeek is de bergetappe van de Vierdaagse. Het is ook de dag van de prachtige natuur, de Groesbeekse groene heuvels en glooiende wijngaarden en de groene bossen in het Rijk van Nijmegen.

Het is saai want ook vandaag is John er weer als de kippen bij. Als haantje de voorste gaat hij van start. Rond de klok van 9:00 uur is hij al op de helft van de route.

Ik ben bijtijds wakker want uitslapen is er niet bij vandaag. Vanaf de Zevenheuvelenweg klinkt er al vroeg muziek uit de speakers en op de camping geniet ik er van mee, of ik het nu leuk vind of niet. Ik fiets naar de weg en de eerste snelwandelaars zijn al voorbij.

Ik herken deelnemers die zich over een anderhalf uur bij mij afmelden. Sommigen zijn verbaasd om mij op de Zevenheuvelenweg te zien.

Ik heb nog anderhalf uur de tijd om van de sfeer op de Zevenheuvelenweg te genieten. Ik fiets een rondje langs de campers. Ooit staan wij hier ook een daagje met onze KampeerKoets.

Stiekem hoop ik dat John een beetje door loopt, want dan zie ik hem hier ook nog eventjes. Helaas, hij is wel snel maar niet zo snel. Op het moment dat hij Groesbeek binnen loopt, moet ik echt richting de Wedren. Mijn plicht roept. Ik zie John straks wel bij het afmelden.

Hitteprotocol - 10 km minder

We zijn nog maar net begonnen als de coördinator ons bij elkaar roept. We krijgen de officiële mededeling vanuit de organisatie dat alle routes voor morgen met 10 km zijn ingekort vanwege de voorspelde hitte op de vrijdagmiddag. Dit betekent dat de wandelaars van de 40 km de route van de 30 km lopen.

Ondertussen doet de (social)media zijn werk. Het nieuws over de 10 km minder raast als een lopend vuurtje door het wandellegioen. Het eerste uur krijgen we vooral vragen van ongeloof. “Is het echt waar . . . ?” Later op de middag is het nieuws tot iedereen doorgedrongen. De meningen zijn verdeeld.

Velen vragen of zij op eigen verantwoording wel de officiële route mogen lopen. Onze instructie is luid en duidelijk. “Nee, dat is niet de bedoeling. De organisatie neemt niet voor niets zo'n beslissing. Mocht je het wel doen dan word je gediskwalificeerd.”

Het opvallende is dat de meeste 40 km wandelaars die 10 km minder niet eens zo vervelend vinden. Ze vinden het vele malen erger dat ze nu Linden en Cuijk missen. En dat snap ik.

Ook John heeft het nieuws al vernomen. Het is zoals het is, hij zit er niet mee. Volgend jaar weer een nieuwe ronde door Linden en Cuijk.

De dag van Cuijk - Oranje vrijdag

Oranje is de kleur van Nederland. We associeren Oranje met vreugde, voetbal, zonneschijn en de tropen. Oranje staat ook voor enthousiasme, geluk, vastberadenheid, succes en aanmoediging. Hoe toepasselijk vandaag, dat heeft het Vierdaagse legioen nodig. Vol goede moed starten er 41.869 wandelaars op weg naar hun triomfmars over de Via Gladiola.

Klaar voor de start

Mijn dag begint vroeg want ik heb startdienst. Het is de enige dag deze week dat ik eerder uit bed stap dan John. Ik slaap slecht en lig de hele tijd te hanenwaken. Ik ben blij dat om 02:20 de wekker gaat. Klokslag 03:00 uur zit op de fiets en stipt op tijd meld ik me op de Wedren.

Als bureaulist ben ik verplicht om minimaal één ochtend startdienst te draaien. Net als de voorgaande jaren heb ik mijn startochtend op de vrijdag.

We krijgen een korte instructie en dan zijn we klaar voor de start. Gedoseerd scannen we alle deelnemers en dat zijn er veel. Het lijkt wel of er geen eind komt aan de lange rijen. Net voor 05:00 uur zijn alle 50 km lopers onderweg.

Ik heb geen tijd om bekenden te zien, gelukkig zien zij mij wel. Ik heb het te druk met de piepjes van de scanner. Zonder piepje geen startscan. Menigmaal grijp ik iemand bij de pols om even te controleren of zijn/haar bandje wel echt goed gescand is. Sommige bandjes zijn er slecht aan toe en scannen lukt niet. Een stuk of vijf wandelaars stuur ik om die reden door naar de servicedesk. Dat is niet leuk op de vroege ochtend.

John is vanochtend nog iets eerder weg opgestaan. Hij staat vooraan bij mij in de rij en ik scan hem als allereerste. SUCCES.

De rij van de 40 km is vele malen langer dan de rij van de 50 km. En dan volgt de 30 km nog. Er komt geen eind aan. Volgens de wandelaars scannen we niet snel genoeg. Het is een beproeving voor mijn knieën want ik sta te lang op dezelfde plek te drentelen. Kort voor achten zijn we klaar. Iedereen is onderweg en de rust is wedergekeerd op de Wedren. Dat is van korte duur. Klokslag 08:00 uur begint de ‘bouwploeg’ met het afbreken van de startpoorten. De planning is strak.

Na de start is er een ontbijt voor ons geregeld en voordat we de kans krijgen om in slaap te sukkelen mogen we alweer aan het werk. Omdat de routes 10 km korter zijn, komen de wandelaars zo'n 2 uur eerder binnen. Om 09:30 uur is de dagelijkse briefing en om 10:00 uur zitten we startklaar om de medailles uit te reiken. Het mooiste moment van de week.

Wij delen beloning 1 uit, het eerste Vierdaagsekruisje. Bij mijn collega bureaulisten scoor ik een nummertje 12, speciaal voor John. Voor hem voorlopig geen medaille. Dit keer krijgt hij het jaarcijfer 12.

Zoals verwacht is-ie vroeg binnen. Die 30 km vind hij een makkie. We praten nog even en dan komt José aangelopen. John komt haar elk jaar wel een paar keer tegen. Ik snap nooit hoe dat lukt tussen die 44.000 wandelaars. Als afsluiting proosten ze samen op een geslaagde Vierdaagse.

Vandaag werk ik samen met een dagvrijwilliger. Zij hoopt volgend jaar ook van de partij te zijn als bureaulist en neemt alvast een kijkje achter de schermen.

De eerste uren is het erg rustig. De debutanten zijn niet de snelste finishers. Langzaam druppelen ze binnen, overladen met Gladiolen. We geven hen hun dik verdiende en felbegeerde Vierdaagse kruisje. Hoe leuk is dat. Ik zie overal blije gezichten. Iedereen is ongelooflijk trots en superblij. De een lacht en de ander huilt. Allebei van vreugde, het is allemaal goed. Vierdaagse tranen horen er gewoon bij.

De een zegt “nooit meer” en de ander is voor altijd besmet met het Vierdaagsevirus. Iedereen is een ervaring rijker, de wandelaars zijn de winnaars van de dag.

Halverwege de middag komen ook Marion en haar vriendin binnen. Superleuk dat ze bij mij komen. Ik geef hen de medailles. Marion heeft haar 2ᵈᵉ 4Daagse in the pocket. Gefeliciteerd meiden, goed gedaan. Ze vonden het gezellig, superleuk en erg massaal.

Ook buurmeisje Henriëtte en haar Benschopse vriendinnen melden zich bij mij. Onder luid gejuich geef ik hen de medailles, wat een enthousiasme. Ze vertelde me dat haar moeder langs de route stond. Helaas heeft onze Buuf John gemist want die was al lang en breed voorbij.

Dit is het einde . . .

En dan is het ineens 18:00 uur. De scanners zijn opgehaald en we gaan ieder ons eigen weg. Een bizar moment want het is voorbij. Het liefst wil ik het gevoel van de Vierdaagse vasthouden. Dat gevoel valt niet uit te leggen. Dat moet je echt zelf ervaren.

Voor de laatste keer deze week fiets ik naar de Vereeniging. Ik heb mezelf opgegeven voor het slotdiner om gezellig even na te praten met mijn collega’s. Marsvoorzitter Henny Sackers begon de week met een speech en daar eindigt hij ook mee. Gelukkig houdt hij het kort want na de speech hou ik het voor gezien. Het was een lange vrijdag.

Ik fiets een laatste ronde over de lege Wedren. Het opruimwerk is in volle gang en het ziet er nu al desolaat uit. Enkele uren geleden vierden ruim 40.000 mensen er hun eigen feestje en nu al is het een afgebrand dorp. Met een gevoel van weemoed fiets ik voor de laatste keer deze week terug naar de camping.

Feiten en cijfers over de 106ᵈᵉ Vierdaagse

1. John heeft 0 blaren
2. Ik was 6 dagen vrijwilliger 
3. John heeft zijn nummertje 12 dik verdiend
4. Er deden 86 verschillende nationaliteiten mee
5. De oudste deelnemer is 92 jaar en hij loopt voor zijn 16ᵈᵉ beloning
6. De 4Daagse vond dit jaar voor de 99-ste keer plaats in gaststad Nijmegen
7. De 107ᵈᵉ editie van de 4Daagse vindt plaats van 15 t/m 18 juli 2025
8. 150 km wandelplezier, zonder Linden en Cuijk
9. Er deden 3107 deelnemers uit de provincie Utrecht mee
10. Er deden 6426 militairen mee waaronder 2446 Nederlanders
11. Er waren 17.253 debutanten, dat is 36,7%. De oudste debutant is 82.
12. John is 1 van de 41.552 deelnemers  gefinishte wandelaars
13. Een controleur zet zo’n 77141 stappen in de vierdaagseweek. Op zich niet zo bijzonder, ware het niet dat de controleurs achteruit lopen. Een vak apart.

We kijken terug op een fantastische editie van The Walk of the World. Het is voor ons een beetje The Walk of Life. Het was weer een toffe week met veel gezelligheid en saamhorigheid.

Reikhalzend kijken uit naar 107ᵈᵉ editie van de 4Daagse die plaatsvindt van 15 t/m 18 juli 2025. Volgend jaar is het een bijzondere jubileumeditie want het is de 100-ste keer in Nijmegen. We hebben ons vaste plekje op de camping alvast besproken.

Hopelijk weer tot volgend jaar. Wij tellen af tot de 107ᵈᵉ 4Daagse.

Meer wandelplezier

Vrijwilliger bij de Vierdaagse

UC'er - Bureaulist

Gouden kruisje in de pocket

Veni - Vidi - Vici - Via Gladiola

Gouden kruisje met kroon

Vierdaagse 2023