Een wandeling rondom Zuid-Limburg
Visé-Noorbeek
Afgelopen zaterdag maakten we een geweldige wandeling rondom Zuid-Limburg. De start was in het Belgische Visé om na zo'n 23 kilometer te eindigen in Noorbeek, net over de Nederlandse grens. We wandelden over glooiende velden, langs kabbelende beekjes, door boom- en wijngaarden en over slingerende landweggetjes.
Grensoverschrijdend wandelplezier
De wandeling komt uit de wandelgids Een wandeling rondom Zuid-Limburg van Uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig, geschreven door Alex Buis. De wandelgids bevat 11 etappes van gemiddeld 25 kilometer, in totaal 277 grensoverschrijdend wandelplezier.
We controleren de route van Visé naar Noorbeek. Visé ligt in België, enkele kilometers over de grens bij Eijsden. We maken er een dagje uit van en dat begint in de trein. Op Utrecht CS komen we de eerste meelopers tegen inclusief uitgever Lourens zelf.
Gezamenlijk reizen we naar Maastricht, een treinreis van ongeveer 2 uur. In Maastricht nemen we de internationale trein naar Visé. Deze trein is niets meer dan een gedateerd boemeltje, smoezelig en zonder comfort. We gaan minimaal 30 jaar terug in de tijd, zelfs het uniform van de conducteur komt ver uit de vorige eeuw. Pure nostalgie. Eenmaal in Visé zijn we echt in het buitenland, slechts enkele kilometers over de grens, een wereld van verschil.
Wandelen in het land van Herve en de Voerstreek
In Visé is de groep compleet en even na half 11 gaan we aan de wandel. De route begint met een korte stadwandeling door Visé, o.a. langs het stadhuis en de Sint Martinuskerk. Een lange trap met een pittige klim brengt ons bij de Loretokapel. We passeren veel kapelletjes en kruisbeelden vandaag.
Door de velden wandelen we naar het dorpje Dalhem, daarbij volgen we een paar kilometer de beroemde GR5. In Dalhem wijken we af van de route uit het boekje. Lourens kent een leukere route, het is echter onduidelijk of wandelaars daar mogen komen. We nemen de gok, We moeten niet bang zijn voor loslopende paarden. Dit alternatieve pad is een allemachtig prachtig paadje. De struiken zorgen voor een tunneleffect waar je onderdoor wandelt. En de paarden, die keuren ons zoals zo vaak geen blik waardig.
Na dit ommetje vervolgen we de route over een oud spoorwegtraject naar Mortroux. Daar wacht een onaangename verrassing. Het dal van Rau d'Asse is vandaag verboden gebied voor wandelaars. Jagers zijn aan het jagen in het gebied en voor onze eigen veiligheid mogen we niet verder. We keren om en kiezen voor een alternatieve route over de weg. Volgens de routemaker Alex, ook aanwezig vandaag, missen we nu het hoogtepunt van de route.
Gelukkig voor hem weten wij niet wat we missen. Wij vinden de hele route mooi. Overal is het genieten van het uitzicht, een goed excuus om deze tocht nog eens te wandelen.
De Abdij van Val-Dieu
Met behulp van GPS komen we uit op de oorspronkelijke route. Over glooiende weilanden, omringd door bomen en struiken, wandelen we heuvel op en heuvel af. Dit is (alweer) een geweldig stuk uit de route. We passeren diverse draaihekjes en door een hoogstamboomgaard dalen we af richting de Abij van Val-Dieu. Langzamerhand komt de Abdij dichterbij en lijkt de toren hoger te worden.
Het is een zware afdaling voor mijn knieën, ik doe rustig aan en neem korte pasjes.
De stallen van de abdij zijn verbouwd tot een restaurant: de Casse-Croûte, een goede gelegenheid voor een hapje, een drankje en een hoognodige sanitaire stop. Liefhebbers kunnen er genieten diverse soorten Abdijbier. Dit eetlokaal is best bijzonder, wij vinden dit echt Belgisch. Eenvoudig ingericht zonder enige luxe. Op de tafeltjes ligt een rood-wit geblokt plastic tafelkleed met rondom stapelstoelen en/of houten banken. Het is er hartstikke druk en ik hoor minimaal 4 talen: Frans, Duits, Vlaams en Nederlands.
Na het nuttigen van een versnapering bekijk ik de abdijkerk. Uiteraard steek ik een paar kaarsjes op, dat is altijd ergens goed voor. De abdijwinkel verkoopt streekproducten uit Val-Dieu, religieuze artikelen, boeken, kaarsen en abdijbier, gebrouwen in eigen brouwerij.
Vanaf de Abdij vervolgen we de route met een klimmetje. Boven op de heuvel hebben we een fantastisch uitzicht op de omliggende landerijen. Wandelend door boomgaarden en langs weilanden vol koeien komen we bij het Alsbos. Ongemerkt zijn we Vlaanderen binnen gelopen.
In Sint-Martens-Voeren wandelen we onder het indrukwekkende spoorviaduct door. Deze 23 meter hoge spoorwegbrug is door de Duitsers tijdens de eerste wereldoorlog gebouwd.
Niet voor watjes !!
We naderen de Nederlandse grens. Voordat we in Nederland zijn mogen we flink aan de bak. Het venijn zit in de staart, deze klim is een flinke kuitenbijter. De kreet Niet voor watjes is zeker op deze klim van toepassing. Gelukkig is dit klimmetje net zo mooi als-ie pittig is.
Ongemerkt passeren we de Nederlandse grens. Jammer ik mis de grenspaal. We dalen af richting Noorbeek voor de laatste kilometers. Voor het donker zijn we in Noorbeek, net op tijd voor de bus naar Maastricht. Daar sluiten we de dag af met een hapje en drankje.
Wij hebben allebei een leuk en gezellig dagje uit gehad. Wat een mooie wandeling rondom Zuid-Limburg. Heerlijk rustig en grotendeels onverhard. Hier hou ik wel van. John is meer van het schone asfalt maar ook hij heeft van begin tot het eind genoten. We mogen 23 kilometers bijschrijven in ons wandelboekje.
De leukste foto's van Visé naar Noorbeek
ALLES OP EEN RIJTJE
Meer wandelplezier
« Vorig bericht
Volgend bericht »
2 Reacties
Marrian - 01-11-2017 @ 13:59:59 -
Mirjam, wat een ontzettend leuk verslag! Ik zou zo gaan om hem te lopen, wat is Limburg toch mooi!!
Mirjam - 02-11-2017 @ 21:46:46 -
Dag Marrian,
Zeer zeker ontzettend mooi om daar te wandelen. Jammer dat het zo ver weg is . . . maar wij gaan zeker nogmaals die kant op (als we weer goedkope treinkaartjes kunnen scoren). We willen alle wandelingen uit het boekje gaan lopen . . . ooit 😉
(€) - Dit blog bevat affiliatelinks. Als jij iets koopt via een affiliatelink, krijgen wij een kleine commissie. Dit kost jou niks extra's.