Trage Tocht Den Bosch
Wandelen in Oeteldonk
Voor de tweede keer deze week ga ik aan de wandel. Ik heb echter een luxe probleem want ik kan niet kiezen. Waar ga ik wandelen?! Wordt het de Trage Tocht Den Bosch of toch de stadse Trage Tocht Haarlem? Een poll op Twitter brengt uitkomst . . .
Dat gaat naar Den Bosch toe . . .
De poll is duidelijk, het wordt de Trage Tocht Den Bosch. Een wandeling door diverse natuurgebieden aan de rand van Den Bosch: de Moerputten, de Gement en het Bossche Broek.
Ik kan niet kiezen . . . waar ga ik morgen wandelen ?!? De Trage Tocht Den Bosch Moerputten of de Stadse Trage Tocht Haarlem (vers vd pers) @tragetochten
— Wij Wandelen (@WijWandelen) February 20, 2020
Trage Tocht Den Bosch in Oeteldonk
In carnavalssferen wandel ik de Trage Tocht Den Bosch, of beter gezegd in Oeteldonk. De stad is deze dagen getooid in het rood, geel en wit. Overal wappert de Oeteldonkse driekleur. De kleuren zijn afkomstig van de kerk (wit en geel) en de Brabantse vlag (rood en wit). Het lijkt wel of iedere Bosschenaar een rood-wit-gele sjaal om heeft. Overigens geen overbodige luxe want het is frisjes en het waait stevig.
De route start op het station en vandaar wandel ik eerst een stukje door het Paleiskwartier, een hippe nieuwbouwwijk met bijzondere architectuur. Tussen de kantoortorens door zoek ik mijn weg naar het Drongelense Pad, net buiten de stad. Op slechts anderhalve kilometer van het station wandel ik buiten de bebouwde kom met zicht op natuurgebied de Rijskampen.
De Halvezolenlijn
De voormalige spoordijk van de vroegere Halvezolenlijn komt in zicht. Van 1886 tot 1972 reden er treinen over deze Langstraatspoorlijn. Het traject liep van Lage Zwaluwe via Waalwijk naar ’s‐Hertogenbosch. De spoorlijn was van groot belang voor de lokale leer- en schoenenindustrie. En omdat de spoorlijn altijd een enkel spoor is gebleven kreeg het de bijnaam Halvezolenlijn.
Inmiddels is de rails er verdwenen en wandelaars (fietsers en hardlopers) hebben ruim baan. Vanaf de spoordijk heb ik mooi uitzicht over de weilanden en de omliggende natuurgebieden. Het is er rustig op deze vrijdagmorgen. Slechts een enkeling wandelt er met zijn/haar trouwe viervoeter het dagelijkse rondje.
De Moerputten
Ik verlaat de spoordijk en wandel verder langs de rand van het Vughtse Gement. Vandaar kom ik bij natuurgebied De Moerputten. Dit is één van de weinig overgebleven laagveenmoerassen ten zuiden van de grote rivieren. Waar vroeger turf werd gewonnen liggen nu twee plassen: de Lange Putten en de Moerput.
Bij de trappen klim ik omhoog de spoordijk op en loop ik voor de tweede keer over het Halvezolenpad. Ik ben benieuwd naar de Moerputtenbrug die een stukje verderop ligt maar ik moet nog even geduld hebben. Kort voor de brug verlaat ik de dijk. Dan volgt er een spannend vlonderpad van ongeveer 350 meter lang. Hoog en droog wandel ik door het laagveenmoeras.
Wat ruist er in het struikgewas . . . ?!
Wouw . . . dit is tof om te wandelen echt supergaaf. Ik vind het mooi en mysterieus. Spannend om eens in het donker te wandelen. Hoe zou het er in de zomer uit zien ?! Ik kom er niemand tegen en voel me alleen op de wereld. Ik hoor alleen het ruisen van de wind en de geluiden van de natuur. Vogels zingen het hoogste lied en af en toe plonst er iets in het water of springt er iets weg. Maar niemand laat zich zien.
Ik volg het vlonderpad tot het eind en dan kom ik bij open grasland. Het verschil met zojuist is groot. Door het zompige gras struin ik verder en het valt niet mee om een droog stukje te vinden. Het water staat hoog en ik hou het niet droog. Niet zo gek met al die regen van de afgelopen weken.
Over een brede graskade wandel ik met een grote boog weer naar de spoordijk. Bij het uitzichtpunt kun je met een beetje geluk vlinders spotten of andere dieren. Helaas, ze houden zich allemaal schuil in het struikgewas. Voor de derde keer loop ik over de dijk, dit keer vanaf de andere kant.
De Moerputtenbrug
En dan kom ik bij de Moerputtenbrug. De kaasrechte brug is 600 meter lang en loopt over de veenplas Lange Putten. De sobere brug is niet bijzonder mooi. Wel is het een statig gevaarte midden in de natuur, een fraai staaltje industrieel erfgoed dat gered is van de sloop. De rails en de bielzen liggen er nog. Er liggen ijzeren platen overheen die fungeren als wandelpad. De brug is in originele okergele kleur geschilderd.
Op mijn gemak wandel ik naar de overkant. Vanaf de brug is het Moerputtengebied goed te overzien. Bij het drijvende vlonder bekijk ik de brug vanaf de waterkant.
Na een laatste stukje over de spoordijk laat ik de Moerputten achter me. Er ligt veel dood hout op het pad en ik sprokkel een paar mooie bemoste takken bij elkaar en stop die in mijn rugzak. Ik wil er thuis iets moois van maken . . . ooit. De takken steken hoog boven mij en mijn rugzak uit waardoor ik onderweg veel bekijks heb.
Over de Honderdmorgensedijk wandel ik tussen twee natuurgebieden door, die vanwege de kwetsbare natuur en de vele vogels niet toegankelijk zijn. Aan de ene kant ligt natuurgebied de Rijskampen, aan de andere kant Honderd Morgen. Het is nieuwe natuur waar boerenland is veranderd in natuur. Het is er nat en het water staat hoog. Bomen staan pootje badend in het water en het grasland staat blank.
De dijk zelf is lang en best saai. Het sombere weer maakt de dijk nog troostelozer en ik zet er flink de pas in, op weg naar Fort Isabella dat aan de overkant van het Drongelens Kanaal ligt. Bij het kanaal blijf ik op het fietspad lopen ipv het graspad langs het water. Na het passeren van het kanaal kom ik bij Bij Fort Isabella. Ik ben er eerder geweest. Twee jaar geleden wandelde ik Langs de Linies tussen Vught en Den Bosch.
Ik wandel over het fort en vervolg de route. Even later passeer ik het spoor en een drukke verkeersweg over een hoge fiets- en wandelbrug. Aan de overkant van De Dommel ligt natuurgebied Het Bossche Broek.
Het Bossche Broek
Om er te komen moet ik met een trekpontje de Dommel oversteken. Als ik aan kom lopen ligt het pontje net aan de overkant en mag ik het pontje eerst mijn kant op draaien. In m’n eentje krijg ik het er behoorlijk warm van ;-). Eenmaal op het pontje sjor ik mezelf naar de overkant. Het valt tegen, er staat behoorlijke stroming in de Dommel en dat maakt het extra zwaar.
Aan de overkant wandel ik langs de Dommel natuurgebied het Bossche Broek in. Op mooi plekje geniet ik van de rust en iets lekkers. Het laatste stuk door het Bossche Broek loopt over een vlonderpad van metalen roosters. Superlelijk maar ook nu weer hoog en droog. Vanaf het roosterpad heb ik prachtig uitzicht op de skyline van ’s-Hertogenbosch met de Sint Janskathedraal als grootste blikvanger.
Carnaval in Oeteldonk
Het Bossche Broek ligt tegen Den Bosch aan, slechts de stadswallen scheiden het gebied met het centrum van de stad. Bij de Zuidwal laat ik de routebeschrijving voor wat het is en wandel ik naar het centrum. Ik wil in de Sint Janskathedraal een kaarsje opsteken want dat hoort er nou eenmaal bij als in ik Den Bosch ben.
Maar Den Bosch is veranderd in Oeteldonk. De hele stad ademt carnaval. Van jong tot oud, Jan en Alleman loopt er verkleed. Het valt mij op dat iedereen hetzelfde draagt: een zwart jasje (colbert) met zoveel mogelijk emblemen en natuurlijk de rood-wit-gele sjaal.
Uiteraard steek ik een kaarsje op in de Sint Jan en ook deze is versierd met de Oeteldonkse vlag. In de Mariakapel is het stil en toch ook druk. Veel carnavalsvierders steken eerst een kaarsje op bij Maria voordat zij zich een lang weekend in het feestgedruis storten.
Ook de kikker is onlosmakelijk verbonden met Oeteldonk. Ik loop de groene mascotte veelvuldig tegen het lijf in de Bossche binnenstad. De kikkers uit het Oetelse moeras vieren carnaval . . .
Door de winkelstraten slenter ik richting het station. Carnavalsmuziek schalt uit de boxen bij de cafés, het feest is begonnen. Veel kroegen hebben hun etablissement groter gemaakt met tenten en houten schotten. Eén van die schotten is versierd met Oeteldonkse Street-Art. Wouw !!
In mijn wandeloutfit val ik wel op tussen de feestende Oetels. Ik krijg dan ook het nodige commentaar op de takken die uit mijn rugzak steken. Hilariteit alom. Ik raak aan de praat met één van de feestvierders. Hij snapt niet wat ik in Oeteldonk doe terwijl ik niet verkleed ben. Tja jongen, dat zie je verkeerd. Jij ziet eruit als al die anderen, ik ben verkleed als takkewijf ?!?!
Ik ben bijna terug bij het station en durf niet thuis te komen zonder Bossche Bol. Bij de Bossche Bollenbakker koop ik twee lekkere Sjekladebollen om thuis na te genieten van een leuke wandeldag.
De Trage Tocht Den Bosch is een afwisselende wandeling van ruim 18 kilometer met een mooie mix van binnen en buiten de stad. Te voet ontdek ik de vele gezichten van Den Bosch: hippe nieuwbouw, Fort Isabella, oude en nieuwe natuur, industrieel erfgoed, immaterieel erfgoed (carnaval) en de Bossche binnenstad. Ook met de zandpadgarantie zit het wel goed. Ik vind het superleuk om deze route te lopen net voordat het carnaval echt losbarst.
De leukste foto's vanuit Oeteldonk
Na Arnhem (Gelderland) is Den Bosch (Noord-Brabant) is tweede hoofdstad waar ik aan de wandel ben geweest. Mijn uitdaging om dit jaar in elke provinciehoofdstad een stadswandeling te maken begint ergens op te lijken. Nog maar tien te gaan !!
ALLES OP EEN RIJTJE
T!PJe vind alle Trage Tochten op Wandelzoekpagina.nl. De routes zijn voorzien van een .gpx track, een routebeschrijving, een topografische kaart en achtergrondinformatie. Voor slechts 13,49 per jaar heb je een abonnement op Trage Tochten (én Groene Wissels). Een losse Trage Tocht kost 2,49.
Meer wandelplezier
« Vorig bericht
Het Trolleypad
-Wandelen buiten de binnenstad van Arnhem-
Volgend bericht »
Leuk als je reageert
(€) - Dit blog bevat affiliatelinks. Als jij iets koopt via een affiliatelink, krijgen wij een kleine commissie. Dit kost jou niks extra's.