Vorig jaar tijdens onze zomervakantie ben ik verliefd geworden op het Limburgse heuvelland, het wandelwalhalla van Zuid-Limburg. Op deze zonnige zaterdag in oktober kies ik daarom voor de Trage Tocht Schinnen. De wandelroute van 13 km. loopt van Schinnen naar Geleen, met de Geleenbeek als leidraad.

De hele week hou ik buienradar.nl angstvallig in de gaten. Ik wil naar Schinnen voor de plaatselijke trage tocht maar heb geen zin in regen. De voorspellingen voor Zuid-Limburg zijn uitstekend, dit in tegenstelling tot de rest van het land. Ik ga met het OV en vrijdagavond koop ik online een goedkoop treinkaartje. Zo gezegd, zo gedaan. Enige nadeel van het OV is dat ik 2x tweeënhalf uur onderweg ben.

Als ik thuis vertrek miezert het en de lucht is grijs en grauw. Tijdens het wachten op de bus mis ik mijn paraplu. Het eerste uur verandert er weinig aan het weer. Maar hoe zuidelijker ik kom, des te zonniger het wordt en vanaf Eindhoven schijnt de zon. De lucht is blauw in Schinnen, een enkel wolkje siert de lucht. Wat een weertje.

Het Mijnspoorpad

Vanuit Schinnen loopt de route een stukje over het voormalige mijnspoor. Vroeger denderden er treinen met kolenwagons. Nu is het een wandelpad van Schinnen tot Hoensbroek waar het mijnverleden van Zuid-Limburg tot leven komt.

Langs het mijnspoorpad staan 20 educatieve mijnspoorpalen. Op elke paal staat aan de voorkant een vraag en aan de achterkant het antwoord.

De Geleenbeek

Ik verlaat het Mijnspoorpad en passeer voor de eerste keer de Geleenbeek. De route volgt min of meer de loop van de Geleenbeek. Meerdere keren passeer ik de beek of wandel ik langs de beek. Vroeger was de Geleenbeek de afvoerput van de mijnindustrie. Het water zag zwart van de viezigheid en was sterk vervuild. Nu is het een vriendelijk beekje dat zich al slingerend een weg baant door het Limburgse landschap.

De route vervolgt met een rondje om de Muldersplas. Aan de overkant ligt Brasserie De Muldermolen. Ook al ben ik nog maar 2 kilometer aan de wandel, het is tijd voor iets lekkers. Ik kies voor een stuk overheerlijke Limburgse vlaai en laat het me goed smaken.

De route voert verder door het bos, over holle wegen en paden en dwars door de velden. Ik wandel de oostelijke top van Krekelberg op. Tussen de oostelijke top en de westelijke top ligt een kleine bergweide. Vanaf het weitje heb ik een mooi uitzicht op Schinnen en omgeving.

De Mariakapel, Vredeskapel Schinnen of kapel voor O.L. Vrouw, Koningin van de Vrede. 

Op de westelijke top van de Krekelberg staat een Mariakapel verscholen in het bos. De kapel met het omliggende Mariapark is een rijksmonument en is gewijd aan Maria Koningin van de Vrede. Voor de kapel staan bankjes. Op kermiszondag en op de eerste zondag in mei wordt bij goed weer een feestelijke eucharistieviering gehouden bij de Mariakapel.

Vanaf de Mariakapel moet ik over een steile trap naar beneden richting Schinnen. Best pittig, dat vinden mijn knieën echt niet fijn. In het dorp passeer ik de Sint Dionysiuskerk. Over een wandelpad met de bijzondere naam Vroomengats kom ik uit bij de Geleenbeek. Ik volg de kabbelende Geleenbeek stroomafwaarts (met de stroom mee).

Het omringende landschap is supermooi en afwisselend. Ik ben helemaal happy en ben blij dat ik gegaan ben. Ik ben nog niet eens op de helft maar mijn dag kan al niet meer stuk. Ondertussen krijg ik appjes dat het thuis nog niet droog is geweest. Beetje leedvermaak want ik geniet heerlijk in de zon. Mijn jas heb ik al lang uitgetrokken, ik loop gewoon in mijn T-shirt.

Wandelen met knieartrose

Langs akkervelden wandel ik verder. Ik loop lekker en heb weinig last van mijn knieën. Laat de heuvels maar komen . . .

Dan komt een meneer met zijn hond mij tegemoet wandelen. Hij zegt mij vriendelijk gedag en begint een gesprek. Hij ziet aan mijn lopen dat ik artrose heb aan mijn knieën. Oeps, en dat zegt hij juist nu ik zelf vind dat ik lekker loop !!

De man vertelt dat hij 6 weken geleden een nieuwe knie heeft gekregen en dat hij nu revalideert. Hij is dus ervaringsdeskundige en vertelt over zijn klachten voor de operatie. Ik herken het helemaal. Aan de ene kant wil ik het niet horen, aan de andere kant verklaart het voor mij wel een paar ongemakken. Een schrale troost is dat een operatie nog (lang) niet aan de orde is.

Voor de tweede keer volgt een steile trap, alweer naar beneden. Nog onder de indruk van het gesprekje met die meneer en besluit ik om met mijn nordic-walking-stok de trap te trotseren. Het kan nooit kwaad om mijn knieën te ontlasten.

Langs glooiende velden en over holle landwegen kom ik uit bij kasteel Terborgh, ook wel Huis Schinnen genoemd. Naast het kasteel ligt de Borgermolen, een voormalige watermolen op de Geleenbeek.

Ommetje Sweikhuizen

Vanaf Kasteel Terborgh wandel ik richting het dorpje Sweikhuizen. Ik slenter door een struinboomgaard met de naam ”Sjweikeser Rèngelaot”. Sweikhuizen was vroeger befaamd vanwege de Sjweikeser Rèngelaot. Deze pruim is een afstammeling van de Reine Claude Verte. Verspreid op de hellingen rondom het dorpje lagen vele boomgaarden van dit pruimenras. In de jaren ’60 van de vorige eeuw werden de meeste van deze boomgaarden gerooid ten gunste van de landbouw. Om de Sjweikeser Rèngelaot te redden worden er op de hellingen rondom Sweikhuizen weer pruimenbomen aangeplant.

Vanaf de heuvels rondom Sweikhuizen heb ik een geweldig uitzicht over Geleen en omstreken. Routemaker Rutger Burgers heeft supermooie paadjes uitgezocht. Ineens wandel ik op de pelgrimsroute naar Santiago en ik voel mezelf een klein beetje pelgrim.

In Sweikhuizen passeer ik nogmaals de Geleenbeek. Bij de ijssalon van De Biesenhof neem ik een korte pauze. Weer of geen weer, een ijsje lust ik altijd en vandaag is het er echt weer voor. Het interieur van de ijssalon is knus, gezellig en zeker niet alledaags. In een relaxstoel geniet ik van een lekker ijsje. Een aanrader !!

Langs de Geleenbeek wandel ik verder, het einde van de route nadert. De zon is inmiddels achter de wolken gekropen en de lucht betrekt. Er vallen zowaar een paar spetters maar dat mag geen naam hebben. In het Danikerbos wandel ik onder een dak van bladeren en blijf ik droog. De route gaat omhoog en boven op de Danikerberg geniet ik voor de laatste keer van het mooie uitzicht.

Er volgt een mooie afdaling naar de voormalige steenfabriek Sint Jozef. In de beste jaren werden er 12 miljoen stenen per jaar geproduceerd. De oude schoorsteen torent hoog boven de bomen uit. De route loopt over het terrein van de steenfabriek. Verspreid over het terrein liggen resten steen, dakpannen en hout.

Om het terrein te verlaten moet ik over het parkeerterrein. Er staat slechts één auto. Het hek is dicht. Een bord geeft aan dat de poort automatisch opent. Niets is minder waar, het hek zit dicht en blijft dicht. De sensoren in het wegdek merken echt niet dat ik sta te wachten, ik ben te licht.

Het terrein ziet er verlaten uit, op die ene auto na. Ik kan wachten totdat de auto vertrekt, maar dat doet-ie niet vanzelf. Over het hek klimmen is geen optie, dat lukt me niet. Er zit niets anders op dan terug te lopen en een alternatieve route te verzinnen.

Ik ga hetzelfde pad terug totdat ik weer in het Danikerbos kom. Vandaar is een alternatieve route snel gevonden en zo kom ik toch nog aan de voorkant van de oude steenfabriek. In buurtschap Daniken passeer ik voor de laatste keer de Geleenbeek. Over een pad met de fraaie naam Kwaadgat kom ik in Oud Geleen (Awt-Gelaen). Ook dit pad ligt op de route naar Santiago de Compostela.

Dan ben ik op station Geleen-Oost, het eindpunt van de Trage Tocht Schinnen. Daar stap ik op de trein. Weer tweeënhalf uur in de trein en bus voordat ik thuis ben. Tijd genoeg om na te genieten. De reistijd is voor het mooie te lang maar de geweldige wandeling maakt alles goed.

De leukste foto's

De Trage Tocht Schinnen komt uit de wandelgids Lopen door Limburgs Heuvelland (€). Het is een ongelooflijk mooie wandelroute, overal groen en heerlijk afwisselend. Het ene moment slenter je nog langs de Geleenbeek om even later rustig te wandelen in het bos. Pittig klimmen en dalen over de heuvels en ondertussen genieten van verrassende vergezichten. Banjeren door de open velden en pauzeren op één van de terrasjes onderweg. Wat wil een mens nog meer ??

Kortom, een mooie route voor een onovertroffen wandeldagje, ik heb genoten. Wandelen door het magnifieke Limburgse Heuvelland moet je gewoon beleven. Dat smaakt naar meer . . .

ALLES OP EEN RIJTJE

Wandeling (route)

Trage Tocht Schinnen-Geleen Oost »

Datum wandeling

zaterdag 13 oktober 2019

Afstand

14 km

Kenmerken

11 - 20 km • Limburgs Heuvelland • Lijnwandeling • Bergwandelen in NL • Kastelen en landgoederen

Zandpadgarantie

Onverhard: 85% (Verhard: 15%)

Startpunt

Station Schinnen

Eindpunt

Station Geleen-Oost

Bereikbaarheid

Prima treinverbinding vanuit de randstad met goede aansluitingen. Ruime en gratis parkeergelegenheid bij de stations.

Horeca

Brasserie De Muldermolen in Schinnen, Gasterij Kasteel Terborgh en Gasterij de Biesenhof (met ijssalon)

Media

Route • Fotoalbum

Bijzonderheden

Houdt rekening met de hoogteverschillen in dit gebied, het is geen vlakke wandeling. De Trage Tocht Schinnen is een lijnwandeling.

Uit de wandelgids

Lopen door Limburgs Heuvelland (€ 17,95) (€)

Het heuvelachtige Zuid-Limburg is het mekka voor wandelaars. In deze gids zijn de allermooiste uitzichten, holle wegen, steile bergpaadjes en glooiende karrensporen vakkundig aan elkaar geregen tot stuk voor stuk prachtige wandelingen.

T!PJe vind alle Trage Tochten op Wandelzoekpagina.nl. De routes zijn voorzien van een .gpx track, een routebeschrijving, een topografische kaart en achtergrondinformatie. Voor slechts 13,49 per jaar heb je een abonnement op Trage Tochten (én Groene Wissels). Een losse Trage Tocht kost 2,49.

Meer wandelplezier

Een wandeling rondom Zuid-Limburg

Visé-Noorbeek

Heuvelland 4Daagse 2018, dag 2

Trage Tocht Well

Lopen door Landelijk Limburg