Langzaam wandelen we omhoog. Bijna zijn we bij het geografische middelpunt van Nederland. Op één van de toppen van de Goudsberg ligt een enorme zwerfkei met daarop de tekst 'Middelpunt van Nederland'. Een mooie plek voor een foto. Voor eventjes zijn wij het middelpunt van Nederland.

Met onze camper bivakkeren we een weekend op camperplaats De Hoge Valk tussen Lunteren en Barneveld. We staan op een mooie plek tussen de weilanden met koeien en kippen als onze buren.

Na een regenachtige zaterdag (we hielden het niet droog) gaan we op zondag lekker aan de wandel. Daar zijn we wel aan toe na een gedwongen dagje in de KampeerKoets.

Eigenlijk kunnen we niet kiezen: gaan we wandelen of onze nieuwe fietsen uitproberen? Ik heb een voorkeur voor wandelen, John fietst liever. Echte Hollanders als we zijn, doen we allebei een beetje. Eerst een stukje fietsen naar de start van de route, daarna lekker wandelen en als toegift fietsen we met een omweg terug naar de camperplaats. Gelukkig mogen we net zo lang op de camperplaats blijven als we willen, want op zondag is er geen verplichte vertrektijd.

Wij Wandelen het Meelunterenpad

In Lunteren en omgeving zijn volop wandel- en fietsmogelijkheden. De keuze is reuze en na veel wikken en wegen kiezen we voor klompenpad het Meelunterenpad.

Wij starten het Meelunterenpad bij hotel/restaurant de Wormshoef in Lunteren. We gaan voor de ‘normale’ variant van het Meelunterenpad en laten de routeverlenging links liggen. Vanuit het dorp wandelen we al snel in het buitengebied richting het Luntersche Buurtbosch en de Goudsberg. We verruilen het asfalt voor onverharde paden en wegen. 

De klompenpadapp

Het voordeel van een klompenpad is dat de route gemarkeerd is met bordjes en pijlen. We hoeven geen routebeschrijving te lezen, gewoon de groene bordjes met pijlen volgen is genoeg.

Daarnaast heb ik in de klompenpad app het Meelunterenpad gedownload en dat vind ik echt wel een meerwaarde. Ik track de route op mijn telefoon en krijg een seintje als we langs één van de hotspots op de route wandelen. Leuk om tussendoor de achtergrondinformatie te lezen over de omgeving.

Het Meelunterenpad loopt over de flanken van de Veluwse stuwwal. Het landschap is glooiend en op verschillende plekken hebben we een mooi uitzicht over de omgeving.

De uitkijktoren op de Goudsberg

Vanaf de Hessenweg komen we bij uitkijktoren de Hessenhut. Opvallend is de boom door het midden van de uitkijktoren. Uiteraard klimmen we naar boven om van het uitzicht te genieten. In de verte zie ik Barneveld. Verder valt het een klein beetje tegen, ik had er meer van verwacht.

Het Middelpunt van Nederland

Vanaf de Hessenhut zijn we al snel bij het Middelpunt van Nederland. Eerlijk gezegd dacht ik altijd dat het middelpunt van Nederland ergens bij ons in de buurt lag, op de Blindeweg tussen Harmelen en Montfoort. Helemaal fout dus. Het middelpunt ligt hier, onder onze voeten, bovenop de Goudsberg in Lunteren.

Mbv van het geodetisch coördinatensysteem zijn de afstanden tussen de vier uithoeken van Nederland berekend. Dat zijn Rottemmeroog, (NO), St. Anna Ter Muiden (ZW), Terschelling (NW) en het Drielandenpunt bij Vaals (ZO). Als je een lijn trekt van NO naar ZW en je doet dat ook van NW naar ZO en vervolgens trek je een loodlijn uit het midden van beide lijnen, dan ligt Lunteren precies op de plek waar die twee loodlijnen elkaar kruisen. Lunteren ligt dus even ver van Rottumeroog als van St. Anna Ter Muiden en even ver van Terschelling als van het Drielandenpunt.[ Bron: Middelpunt van Nederland ]

Het Meelunterenpad is een echte boswandeling. We wandelen door de bossen, over heidevelden en zelfs een kleine zandverstuiving. Het boerenland is nooit ver weg. De route is grotendeels onverhard. Het langste stuk over asfalt loopt over de Vijfsprongweg, niet echt het meest interessante deel van het pad.

Wandelen langs de restanten uit de IJzertijd

Als we weer tussen de velden lopen passeren we een replica van een oude Germaanse Put. Het is een grote kuil in het zand met de put. Ergens in de grond zit nog de originele put uit de IJzertijd.

We wandelen in het bos langs restanten van Celtic Fields uit de IJzertijd. Een Celtic Field of raatakker is een kleine akker van zo'n 35 x 35 meter groot. Rondom het akkertje lag een lage wal van stuifzand, takken en stenen. De akkertjes zijn verdwenen, de restanten zijn nog zichtbaar als je weet waar je op moet letten. Wij zien in ieder geval niets bijzonders.

Op diverse plakken langs de route staan 'kijkers' met foto's en info over de plek waar je staat. Helaas zijn de foto’s en tekst niet altijd even goed te zien.

Het Zandgat

We vervolgen de route door het bos en wandelen er langs een kleine zandverstuiving. Het pad loopt rond de Grote Zandgroeve oftewel het Zandgat. Een mooi stuk om te wandelen, even lekker zwoegen door het zand.

Het Zandgat is nu een diepe kuil in het bos. Ooit lag er de Hooge Berg die net zo hoog was als het gat nu diep is. Het zand en de stenen zijn er afgegraven voor de aanleg van wegen en het bouwen van huizen.

Met paard en wagen werd het kostbare grind afgevoerd. Met recht 'het goud van de Goudsberg'.

We lopen een stukje gelijk op met het Valkschepad, een klompenpad vanuit buurtschap De Valk over het Wekeromse Zand.

Op de Hessenweg worden we ingehaald door een paard met koetsje. Het span loopt stapvoets en wij kunnen ze makkelijk bijhouden. We raken kort aan de praat met deze mensen en mogen zelfs een stukje meerijden met het koetsje.

Maar . . . we doen het niet . . . en daar heb ik toch een spijt van. Zo stom om het niet te doen, zo’n aanbod krijg je maar één keer. Het had een leuke en spontane onderbreking van de wandeling kunnen zijn want die Hessenweg is best lang. En even rust voor mijn knieën, want zo lekker loop ik niet.

Te voet gaan we verder en we volgen de Hessenweg langs de heidevelden. We blijven in het bos en volgen een aantal rechte paden. Het is mooi in het bos en de zon laat zich veelvuldig zien. Wat heerlijk na alle regen van gister. Met de nattigheid in het bos valt het reuze mee met slechts een enkel plas om te omzeilen. We houden onze schoenen droog.

Zoals gezegd, ik loop weer moeilijk. Mijn onderdanen (benen en knieën) doen pijn. Ik verga niet van de pijn maar het hindert me wel tijdens het wandelen. Mijn tempo is zoals wel vaker behoorlijk laag. John moet daarom best vaak (te vaak) op mij wachten. De laatste kilometers vanaf de Engweg gaat hij er dus vandoor. Hij mag even stevig doorlopen en ik sjok op mijn dooie akkertje verder. Allebei blij !! Ondanks de ongemakken geniet ik gelukkig wel van de wandeling.

De Engweg is een onverharde zandweg en we passeren er prachtige villa’s, verstopt in het bos. Soms is alleen het toegangshek met daarachter een imposante oprijlaan zichtbaar. Het huis laat zich raden, vast geen rijtjeshuis. Ik zou er wel in een tiny house (of net iets groter) willen wonen.

In het dorp maak ik nog een rondje om de molen en dan wandel ik terug naar ons startpunt. Ik ben verbaasd dat John er niet op mij wacht, dat doet-ie immers altijd. En dan blijkt dat hij een bordje heeft gemist en de andere kant is opgelopen. Hij heeft nog een toeristisch rondje Lunteren gemaakt.

Bij restaurant de Wormshoef trakteren we onszelf op een verlate lunch. Wat een gezellige locatie. Een mooie afsluiter van ons dagje (Mee)Lunteren. We kijken terug op een mooi wandeldaagje.

Het Meelunterenpad is een mooi klompenpad waar genoeg te zien en te beleven is. Alles behalve saai, gewoon doen.

ALLES OP EEN RIJTJE

Boekentip(s)

Meer wandelplezier

Het Dashorsterpad

Klompenpad rondom Woudenberg

Dorenweertsepad

Klompenpad vol natuur, cultuur en historie

Trage Tocht Otterlo

Prachtige boswandeling op de Veluwe

Leuk als je reageert

Laat een reactie achter

Naam

E-mail

Website

Privacy
  Jawel, ik geef toestemming mijn gegevens te verwerken conform de privacyverklaring.

Pesten