Tjonge, jonge, wat heb ik een zin in de Heuvelrughike. Het is prachtig weer en mijn benen voelen goed. Ik wandel van het Gooimeer in Huizen naar de Westerheide in Laren. Een heerlijke wandeling met heidevelden, zandverstuivingen en bossen. De eerste etappe door het Goois Natuurreservaat is allemachtig prachtig.
Met de Heuvelrughike-wandelgids(€) in de hand ga ik op stap. Ik heb de hele Heuvelrughike opgedeeld in 7 kortere etappes want wandelingen van zo'n 20 km vind ik simpelweg te lang. Mijn eerste etappe loopt daarom van Huizen naar Laren, een wandeling van zo'n 14 km. Daar komen de aanloopkilometers vanaf het busstation nog bij.
De start van de Heuvelrughike
Voor de eerste etappe wil ik mijn auto parkeren nabij het Sint Janskerkhof in Laren. Een mooi plekje langs de route waar ook de bus naar Huizen stopt. Helaas, een open gebroken weg gooit roet in het eten. Noodgedwongen rij ik door en zet ik mijn bolide anderhalve kilometer verderop aan de rand van Hilversum. Daar stap ik op de bus naar Huizen.
Huizen, vissersdorp aan de Zuiderzee
Vanaf het busstation wandel ik een ruime kilometer over een heel gewoon industrieterrein naar de Oude Haven van het voormalige vissersdorp. Ooit trokken er dagelijks meer dan 100 botters de Zuiderzee op voor de visvangst. In de Oude Haven dobberen nu kleine jachten en zeilboten.
Het Nautisch Kwartier
Het officiële startpunt van de Heuvelrughike is in het Nautisch Kwartier, direct gelegen aan het Gooimeer en aan de haven. Het ziet er alleraardigst uit en het doet denken een oud Zuiderzeedorpje zoals Huizen ooit was. Althans dat is de bedoeling. Het valt me tegen, het is gewoon nieuwbouw in een nostalgisch jasje. Het mist de idyllische sfeer van weleer, maar dat is slechts mijn mening.
Opvallend zijn de imposante torens van de kalkovens, een herinnering uit de kalkindustrie. Tot in de jaren '70 werd in de kalkovens de schelpen uit de zee verbrand tot ongeblust kalk. In 1989 zijn de kalkovens afgebroken. Later zijn de torens met de originele stenen herbouwd op het landhoofd van de Oude Haven.
Ik loop een rondje om de kalkovens en kom uit bij de historische botterwerf. Ik zet er een deel van een authentieke botter op de foto. Deze botter Trui, de BU130 blijkt een echte VIP onder de botters te zijn.
Bergen aan de Zuiderzee
Dan laat ik Huizen achter me en volgen de onverharde paden. Langs de oevers van het Gooimeer wandel ik richting de Aalberg. Hoewel berg, dat is iets teveel van het goede. De heuvel is slechts 9 meter hoog. Vanaf de top heb je een fraai uitzicht over het Gooimeer met in de verte de woontorens van Almere.
De volgende berg op de route is de Eukenberg van ruim 14 meter hoog. Het is een kunstmatig aangelegde heuvel die ooit diende als vuurtoren voor de schippers op de Zuiderzee. Bij slecht weer werden er een groot vuur gestookt dat van verre te zien was.
De Limitische Heide
Vanaf de Eukenberg volg ik de route op de rand van bos en boerenland. Altijd mooi en ongemerkt kom ik op de Limitische heide. Het is een beschermd natuurmonument in het Goois Natuurreservaat. De Limitische Heide ligt aan de rand van een oud Naardens ontzandingsgebied waar tot de Limiet (de grens) zand werd gewonnen. Tot hier en niet verder dus.
Ik vind het een prachtig gebied van bos, heide en levend stuifzand. Het is even flink zwoegen door de zandbak maar de omgeving maakt alles goed.
De heide is over het hoogtepunt heen maar her en der toont de heide zich nog van haar mooiste paarse kant. Dat had ik niet meer verwacht.
Nieuwe Bussumerheide
De heidevelden volgen elkaar in hoog tempo op. Over een wandelpad tussen de villa's kom ik op de Nieuwe Bussumerheide. Het is prachtig weer en het is heerlijk struinen over de paden. Honden laten er hun baasjes uit, opa's en oma's verzamelen genietmomentjes met hun kleinkinderen en onder een grote boom leest een dame in alle rust een boek. Ik hoor slechts het ruisen van de wind en het vrolijke gekwetter van de vogels. Wat wil een mens nog meer?
Bikbergen
Het volgende heideveld is de naastgelegen Vliegheide bij buurtschap Bikbergen. Bikbergen is een bosrijke villawijk nabij Huizen. Statige vrijstaande villa's bepalen er het straatbeeld, stuk voor stuk aardige optrekjes.
Bosgebied Bikbergen vormt samen met Crailo en het IJzeren Veld is het één van de grootste bossen in het Gooi. Ik laat de villawijk voor wat het is. Mijn hart gaat sneller kloppen van de oude beukenlanen in de bossen. Ongemerkt passeer ik er een grafheuvel van ca. 4000 jaar oud. Die zou ik toch bijna gemist hebben.
De Tafelberg en de Tafelbergheide
Na het bos van Bikbergen steek ik de weg over en kom ik op de Tafelbergheide. Een mooi heidegebied met de nodige hoogteverschillen, veroorzaakt door het landijs tijdens de voorlaatste ijstijd. De verste uitlopers van het poolijs stuwden het onderliggende land op tot enorme stuwwallen. De (Utrechtse) Heuvelrug is zo'n grote stuwwal.
Over de mooiste slingerpaadjes klim ik tussen de heidevelden omhoog. Onder een grote boom wacht een wandelbankje op mij. Wouw, wat een mooi plekje en ik gun mezelf een geniet- en rustmomentje. Ik kijk uit over de glooiende heidevelden. Ik had eigenlijk verwacht dat dit de Tafelberg zou zijn, maar dat is niet het geval.
Ik wandel verder, op zoek naar de echte Tafelberg die verscholen ligt tussen de bomen.
De Tafelberg of Kooltjesberg is een 39,2 meter hoge heuvel. Ooit fungeerde ook deze berg als vuurtoren voor de schepen op de Zuiderzee en werd er boven op de berg een vuur gestookt met kolen.
De kunstmatig opgeworpen heuvel is het hoogste punt van 't Gooi. Ik vind het best een lelijke berg. Zo onnatuurlijk, met recht kunstmatig gemaakt. Eenmaal boven op de berg is het uitzicht niet verkeerd en de moeite waard.
Midden over de Tafelberg loopt de grens van de gemeentes Huizen en Blaricum. Op de 47 treden van de trap is met ronde doppen de grens tussen beide plaatsen aangegeven.
De Blaricummerheide
Vanaf de Tafelbergheide wandel ik verder naar de Blaricummerheide. Beide heidegebieden zijn slechts gescheiden door de Oude Naarderweg, niet meer dan een zandweg. Ik passeer er de schaapskooi. De Drentse heideschapen houden de heide open door het gras en de jonge boompjes weg te grazen op de Blaricummer- en Tafelbergheide.
Natuurbrug Laarderhoogt
Vanaf de Blaricummerheide is het slechts een klein stukje naar natuurbrug Laarderhoogt. Het ecoduct over de A1 is 700 meter lang en verbindt het noordelijke en zuidelijke deel van het Gooi met elkaar. Mens en dier kunnen er gemakkelijk de (snel)weg oversteken. De versnipperde natuur- en heidegebieden zijn d.m.v. de natuurbrug weer met elkaar verbonden, een beetje net zoals het vroeger was.
Als je het niet weet, merk je niet dat je over een ecoduct wandelt. Bijna ongemerkt passeer ik de drukke A1. Ik zie de snelweg helemaal niet maar het geluid van het voorbij razende verkeer verraadt dat de A1 heel dichtbij is.
De Westerheide, 50 tinten paars
Als vanzelf kom ik op de Westerheide, het grootste aaneengesloten heideveld van 't Gooi. Er grazen runderen in het gebied en ik kan er niet omheen. Meestal ben ik een held op sokken als ik grazers tegen het lijf loop maar de dieren zijn rustig. Ze laten zich geduldig fotograferen en dit keer wandel ik er zonder klotsende oksels voorbij.
De heide op de Westerheide is nog prachtig paars, paarser dan ik had verwacht. Zo ver ik kan kijken zie ik paars, paars en nog meer paars.
De Doodweg
Het laatste stuk van deze etappe loopt over de Doodweg. Een huiveringwekkende naam voor een fraai zandpad. De Doodweg liep ooit in rechte lijn naar het Sint Janskerkhof in Laren. Het was de kortste weg over de heide naar de dichtstbijzijnde begraafplaats.
Het is er prima wandelen en fietsen. Voor scholieren is het zo te zien nog steeds de kortste weg tussen school en thuis. Niets herinnert nog aan de voormalige Doodweg, behalve misschien de rechte stukken. Ik volg de Doodweg tot de begraafplaats, dat is immers de kortste weg.
Het Sint Janskerkhof aan de rand van Laren is het einde van mijn eerste etappe van de Heuvelrughike. Vandaar wandel ik nog anderhalve kilometer naar mijn autootje in Hilversum. Al met al kom ik op een wandeling van bijna 17 km. Meer dan genoeg voor mijn onderdanen, die het goed gedaan hebben.
Ik kijk terug op een prachtige hike door het Goois Natuurreservaat. Heerlijk struinen van het ene heideveld naar het andere. Dwalen door de bossen en genieten van al het moois. Ik verheug me nu al op de volgende etappe van de Heuvelrughike. Wat een feest!
In meerdere etappes wandel je door de geschiedenis van het oer-Nederlandse stuwwallenlandschap van de Heuvelrug. Je wandelt er door uitgestrekte bossen en over heidevelden met eindeloze vergezichten.
Meulunterenpad -Klompenpad rond het middelpunt van Nederland-
7 Reacties
Gera - 03-10-2022 @ 10:38:27 -
Mooie omgeving. Lijkt me een hele mooie maar ook pittige tocht.
Mirjam - 03-10-2022 @ 10:49:08 -
Het is zeker een mooie omgeving en een prachtige eerste etappe. Tja, wat is pittig? Voor de geoefende wandelaar is het goed te doen. Ik heb de lengte aangepast aan mijn eigen (on)mogelijkheden en aan het OV.
Angie - 03-10-2022 @ 16:11:34 -
Hele mooie omgeving is dat. Ik heb hier vaak gewandeld toen ik nog in Hilversum woonde. Deze foto's roepen fijne herinneringen op. 😀
Prachtige wandeling zo te zien! Enne, die "berg" mag je zeker lelijk noemen.?
Mirjam - Wij Wandelen - 03-10-2022 @ 18:50:26 -
Ja, die berg. Wel het hoogste punt van de route, zeker geen hoogtepunt 😉
Claire - 03-10-2022 @ 21:07:07 -
Wauw wat een prachtige omgeving!! Wij wonen best wel dichtbij het gooi, maar zijn er nogsteeds niet geweest. Toch snel maar eens doen. Dankjewel voor de tip!
Marjolein - 14-01-2023 @ 22:10:51 -
Kan niet wachten om te starten .. zin zin zin 😀
(€) - Dit blog bevat affiliatelinks. Als jij iets koopt via een affiliatelink, krijgen wij een kleine commissie. Dit kost jou niks extra's.