Op een zonnige doordeweekse dag wandel ik het Dorenweertsepad. Het 13 kilometer lange klompenpad start bij Kasteel Doorwerth. De route van het Dorenweertsepad loopt rondom het middeleeuwse kasteel door de uiterwaarden van de Nederrijn en over de glooiende hellingen van de tegenover gelegen stuwwal. Het belooft een afwisselende route te worden met natuur, cultuur en historie.

Bijtijds vertrek ik naar Doorwerth. Zodra ik de snelweg verlaat bekruipt mij een vakantiegevoel en dat terwijl ik niet eens zo ver van huis ben. Bij kasteel Doorwerth parkeer ik mijn auto en ga ik op zoek naar het Klompenpad.

Kasteel Doorwerth

Als eerste bezoek ik de historische moestuin van het kasteel, net buiten de slotgracht. Het is een keurige tuin met rechte vakken en paden. Er groeit en bloeit van alles zoals (vergeten) groentes, verse kruiden, (kruis)bessen, pronkbonen, bieten, kool en artisjokken. Maar ook bloemen zoals ridderspoor, lavendel, cosmea, bergamotte, acanthus, rozen en nog veel meer. Bij alle planten staat de naam op een bordje. Hartstikke leuk, daar kan ik nog wat van leren.

Ik verlaat de moestuin en start dan echt met mijn wandeling over het Dorenweertsepad. Klompenpaden zijn in twee richtingen gemarkeerd en de eerste markering vind ik al snel. Ik loop de route tegen de klok in en begin met het stuk door de uiterwaarden langs de Rijn.

In het weiland naast mij maait een boer het gras. De geur van vers gemaaid gras maakt de landelijke entourage compleet. De koeien in de wei grazen onverstoorbaar verder. Dit keer hoef ik niet direct langs de koeien want het wandelpad is afgezet met prikkeldraad.

De sluizen van Driel

In de verte ligt het stuw- en sluiscomplex van Driel. Eenmaal bij de sluizen neem ik ruim de tijd om te kijken naar schutten van de binnenvaartschepen. Het is een kleine sluis en er liggen slechts 3 boten om te schutten. Evengoed vind ik het mooi om te zien. Best groot, zo’n boot.

Landgoed Duno en de stuwwal

Dan laat ik de Rijn achter me en slechts 250 meter verder wandel ik het bos in van Landgoed Duno. Het is alsof ik in een andere wereld ben beland. Van de open uiterwaarden langs het water naar het dichte bos op de heuvelachtige stuwwal.

De 65 meter hoge stuwwal tussen Oosterbeek en Doorwerth is ontstaan in de voorlaatste ijstijd. Kruiend ijs in de rivieren stuwde enorme massa’s grond vooruit tot op grote hoogte. De Rijn zorgde er later voor dat grote delen van de stuwwal zijn weggeslagen waardoor er een steile helling ontstond. En jawel, op het destijds ontstane Dunoplateau wandel ik nu.

Het bospad loopt langzaam omhoog met de nodige haarspeldbochten. De klim is een aardige kuitenbijter. De beloning is de moeite meer dan waard. Vanaf het Dunoplateau is het uitzicht over de Rijn grandioos.

Buitenplaats de Duno is ontstaan rond 1800 en uitgegroeid tot een fraai landgoed. Op het Dunoplateau stond tot 1944 landhuis Duno. Vanaf 1933 werd het grote landhuis geëxploiteerd als hotel. In de Tweede Wereldoorlog is het huis helemaal verwoest.

Het terras van het hotel lag precies op de plek waar ik nu sta. In gedachten zie ik de deftige hotelgasten op het terras, onder hun parasol net zo genieten van het uitzicht als ik nu.

De Azalealaan

Het Dorenweertsepad loopt verder over de vroegere oprijlaan van het landgoed. Aan beide kanten van deze laan staan kleurrijke rododendrons en azalea’s. Helaas bloeien ze nu niet, daarvoor moet je anderhalve maand eerder komen. Maar een mooie laan is deze Azalealaan wel.

Vanaf de Azalealaan is het een klein stukje lopen naar de Hunnenschans, een restant van een oude ringwalburg uit de Middeleeuwen. In de klompenpadenapp lees ik dat de Hunnenschans op een tactische plek ligt. Vanaf de schans hield men de scheepvaart op de Rijn goed in het vizier. Ook nu nog heb je een weids uitzicht over de Rijn en omgeving.

Aan mooie uitzichtpunten sowieso geen gebrek op het Dorenweertsepad. En ook niet onbelangrijk, er staan langs de hele route volop bankjes om op je gemak te genieten van het uitzicht.

Ik verlaat de Hunnenschans en over een slingerende klinkerweg daal ik af naar Heveadorp. Door een alledaagse woonwijk wandel ik naar de Valckeniersbossen. Het wandelpad is glooiend en loopt omhoog naar een volgend uitzichtpunt. In de verte ligt de spoorbrug bij Oosterbeek.

Voor eventjes laat ik het bos achter me en over een smal pad tussen de akkers wandel ik verder. Langs het pad groeien volop varens, bramenstruiken staan volop in bloei. De bijen hebben het er maar druk mee.

Wandelen door Heveadorp

Voor de tweede keer kom ik in Heveadorp. Het dorp ligt in het dal van de Seelbeek en heeft een bijzondere geschiedenis.

In 1916 verhuist de NV Nederlandsche Rubberfabrieken Hevea vanuit het noorden van het land richting het gebied langs de Nederrijn. Een deel van de arbeiders verhuist mee. De directie bouwde rondom de fabriek huizen voor deze Heveanen en al snel kreeg het nieuwe dorp de naam Heveadorp.

De meeste huisjes zijn gebouwd in Engelse cottagestijl en hebben een rieten dak. De huizen waren betaalbaar en iedereen woonde dicht bij het werk. Dat heeft natuurlijk voor- en nadelen. Het verhaal gaat dat de vrouw van de directeur controleerde of je het huis wel goed schoon hield en de heggen niet te hoog werden. Om ervoor te zorgen dat iedereen op tijd op bed lag, ging om 10 uur centraal het licht uit in het dorp. Dat waren nog eens andere tijden.

De fabriek is er niet meer, een deel van de cottage-huisjes is van de sloop gered. Een mooi dorp om doorheen te wandelen.

Vanuit Heveadorp wandel ik zo het bos weer in. Ik passeer een oude wegwijzer en volg de Dunolaan. Dan kom ik bij een stenen bruggetje. De Duno brug is een totaal nutteloos bouwwerk dat voor de sier is gebouwd. De Engelsen noemen het een folly: totaal nutteloos, het heeft geen enkele functie en ligt er alleen maar mooi te zijn in het bos. Aan de achterkant staan de letters DUNO op de brug met de N in spiegelbeeld.

Op mijn gemak wandel ik verder en ik geniet van de fluitende vogels om mij heen. Ik ben zeker niet de enige wandelaar in het bos want zelfs op deze maandagochtend kom ik best veel mensen tegen. Ik vermoed dat het in het weekend vele malen drukker is.

De Italiaanseweg

De route vervolgt over de Italiaanseweg, die door het bos slingert met de nodige haarspeldbochten. Een rijke baron heeft de weg in 1848 laten aanleggen van zijn kasteel (Doorwerth) naar het pas geopende station van Wolfheze. De oude beuken langs de weg zijn al meer dan 250 jaar oud, zelfs ouder dan de weg.

Het heerlijk weer en het is fijn wandelen in het bos. Ik wandel over een zacht tapijt van dennennaalden, op en neer tussen de varens en naaldbomen. Soms vind ik een lange wandeling in het bos saai worden, maar dat is nu niet het geval. Het verveelt geen moment want er is volop afwisseling.

Bij de uitkijktoren op de Boersberg klim ik naar boven. In de verte ligt Nijmegen en ik herken de schoorsteenpijpen bij Weurt. Ook zie ik de Oversteek (Nijmeegse brug over de Waal) en de spoorbrug liggen. Op de foto zie je die helaas niet.

Met rasse schreden nader ik kasteel Doorwerth. Wat rest is nog een laatste klimmetje richting de ijskelder van het kasteel. De kelder ligt hoog en droog gegraven in een heuvel. In de ijskelder bewaarde men voedsel zodat het niet kon bederven. IJs uit de slotgracht werd gebruikt om de kelder te koelen.

Tot slot wandel ik nog een rondje om het kasteel. In één van de bijgebouwen, bij theeschenkerij en kasteelcafé De Twee Zalmen trakteer ik mezelf op iets lekkers. Wat fijn dat de horeca weer open is.

Het Dorenweertsepad is een heerlijk klompenpad. De markering is prima in orde, ik hoef nergens te zoeken naar de route. Dat is gelijk het grote voordeel van klompenpaden: de route is in twee richtingen gemarkeerd. Bordjes met pijlen wijzen je de weg, je hebt geen routebeschrijving nodig. De klompenpaden app is een prima aanvulling zodat je de bezienswaardigheden niet mist.

De leukste foto's van het Dorenweertsepad

Ik vind het een prachtige route met als letterlijk en figuurlijk hoogtepunt het geweldige uitzicht. En ook een afwisselende route met historie. Van het boerenland en de uiterwaarden langs water naar slingerende bospaden over de heuvels. Van kasteel naar landgoedpark en dorp. En dat alles met een minimum aan asfalt.

Het Dorenweertsepad heeft mij aangenaam verrast, een absolute aanrader, ik ben fan !!

ALLES OP EEN RIJTJE

Meer wandelplezier

Hoe kits het Benedeneindsepad KIDS is?

Klompenpad Benschop

Trage Tocht Planken Wambuis

Wandelen op de Veluwezoom

Het Dashorsterpad

Klompenpad rondom Woudenberg

4 Reacties

Rieky  -  30-06-2020 @ 08:44:51  -

Mirjam .ik vind het erg leuk om je verslagen te lezen.👍

Mirjam  -  30-06-2020 @ 16:20:00  -

Dankjewel Rieky,
daar doe ik het ook voor en ik heb er zelf ook plezier in 😀

Jeannette  -  03-07-2020 @ 15:48:24  -

Het is weer een mooi verhaal,
het blijven leuke lees pleziertjes.

Mirjam  -  03-07-2020 @ 20:08:41  -

Dank je wel Jeanette 😊 😊

Laat een reactie achter

Naam

E-mail

Website

Privacy
  Jawel, ik geef toestemming mijn gegevens te verwerken conform de privacyverklaring.

Pesten