Nijmeegse Vierdaagse 2004
Afstand: 40 km
Uitgelopen: Jazeker !!!
Blaren: Veel teveel !!!
De Vierdaagse van 2004 - Verslag van Mirjam
Na de vierdaagse van 1989 heb ik altijd geroepen dat ik de vierdaagse nog een keertje wilde lopen. Nou, 15 jaar later is het daar eindelijk van gekomen. Gelukkig vond John het ook een goed idee en samen zijn we op zoek gegaan naar een leuke camping, kort bij Nijmegen. In de week voordat de vierdaagse begon, waren we al aangekomen op de camping in Millingen. We stonden op een mooie plek maar het sanitair viel ons een beetje tegen. Verder stonden we er prima voor anderhalve week. Het weer voorafgaand aan de vierdaagse was wisselvallig met veel regen.
De eerste dag
. . . van de vierdaagse in 2004 begon het om 10.00 uur te regenen. Na enige tijd hield het op met zachtjes regenen en werd het niet meer droog. In Elst bij het Kruidvat kocht ik één van de laaste paraplu's. Deze hield mij een beetje droger maar aan het eind van de 40 kilometer was ik kleddernat, net als iedereen, inclusief mijn wandelschoenen !!!
De tweede dag
. . . begon moeizaam . . . pfft . . . pijn in mijn voeten van de blaren. Bij ieder stap die ik zette, voelde ik de pijn maar ik ben een bikkel en ik stap lekker door. Noodgedwongen heb ik andere (droge) schoenen aangetrokken. Aan het eind, in het centrum van Nijmegen is het groot feest in de straten. Muziek, dans, cabaret, het lopen lijkt vanzelf te gaan.
De derde dag
. . . bleef de pijn in mijn voeten behoorlijk. Ik heb prima geslapen en heb er zin in. Men zegt dat deze dag de zwaarste dag is, ik vond het meevallen. Heuvel op ging prima, heuvelaf is lastiger. Dat voel je meer in de benen(spieren)
Linden - het leukste dorp tijdens de vierdaagse !!!
De vierde dag
. . . begon ik vol enthousiasme. Zover gekomen, dan ga ik nu niet meer opgeven. Ik loop in de achterhoede maar wat maakt dat uit. Mensen genoeg om mij heen op de dijk. In Overasselt merk ik nog net op tijd de kaartcontrole op. Pfft, gelukkig maar en daarna ga ik de lange dijk op. Dit is het meest saaie stuk van de hele vierdaagse.
Daarna de brug over en dan kom je in het leukste dorpje van de hele vierdaagse: Linden. Dit dorpje wordt ieder jaar voor de wandelaars versierd aan de hand van een bepaald thema. Als wandelaar knap je hier helemaal van op en kun je jezelf opmaken voor de laatste kilometers. Bij Cuyck moet je een een pontonbrug over de Maas over. Oei, dat doet pijn aan mijn voeten . . .
Kort voor Malden tref ik John en mijn fans. We praten even maar ik wil graag verder. Ik denk dat ik er dan bijna ben maar vanaf dat moment moet ik nog ruim 10 kilometer. Kort daarna is de laatste controle en wordt je gefeliciteerd met het volbrengen van de vierdaagse. De Via Gladiola wacht en dat is één groot feest, wat een enthousiaste mensen. Samen met de politie en andere wandelaars heb ik nog de zirtaki staan dansen. Geweldig allemaal.
Dit ga ik nog een keertje doen !!!