De eerste dag van de Vierdaagse 2019 zit er op. John heeft prima gelopen, zonder blaren en was rond 15:00 uur binnen. Het is gelijk de langste dag met ruim 52 hele kilometers.

De wekker liep om 02:25 uur af. Meteen zijn we beiden klaarwakker. Fris en fruitig springt John uit bed en een ruim half uur later springt hij op de fiets naar de Wedren. Heel even twijfel ik, zal ik naar de Wedren gaan om John uit te zwaaien. Ik bedenk mezelf en kruip terug onder de wol.

Het is fris als John vertrekt, een lange broek en een jas is geen overbodige luxe. Het belooft ideaal wandelweer te worden, beetje bewolkt en rond de 20 graden.

Rond 7:00 uur kom ik uit bed, best vroeg voor de vakantie. Het eerste appje van John heb ik gemist. Rond 8:00 uur heeft John in ieder geval de eerste 20 kilometer al gelopen. Op de camping is het vreselijk stil, compleet uitgestorven. Een paar achtergebleven familieleden houden de boel in de gaten. Ik begin mijn campingritueel van afwassen, opruimen en boodschappen doen. John hoeft helemaal niets te doen op de camping.

Buurvrouw Bep en de afwas

Al vele jaren zijn Bep en Henk onze campingbuurtjes. Buurvrouw Bep is dit jaar alleen gekomen. Op haar 75-ste wil ze gewoon nog heel erg graag de Vierdaagse lopen. Haar man kan wegens fysieke ongemakken niet meer mee naar de camping. Ondanks dat ze alleen is, is ze niet zielig. Ik heb aangeboden om haar vaat te doen. Als zij haar afwas onder het luifel laat staan, dan zorg ik dat het 's middags weer schoon en afgewassen voor haar klaar staat. Kleine moeite, groot plezier. Leuk toch . . .

Nijmegen

Aan het eind van de ochtend hou ik de camping voor gezien en stap ik op de fiets naar Nijmegen. Ik ga 200 meter voor de Wedren op de tribune zitten om alles te bekijken. De eersten hebben al gefinisht als ik aan kom lopen. Het zijn de snelwandelaars.

Ik geef John en Tom door waar ik zit. Zij zijn dan beiden in de buurt van Bemmel, dicht bij elkaar. Het duurt dan nog ruim anderhalf á 2 uur voordat ze bij mij zijn. John wandelt samen met Henny. Twee jaar geleden heeft hij ook vaak met Henny gewandeld, leuk dat hij hem nu weer tegenkomt. Ze hebben beiden hetzelfde wandeltempo en het klikt gewoon.

Op mijn gemak ga ik mensen kijken. Ik zie de nodige campingbuurtjes voorbij wandelen. Het valt op dat de eerste wandelaars aanzienlijk sneller lopen dan diegenen die later komen. Het peloton groeit, de wandelaars lopen dicht op elkaar, wat een drukte. Iedereen krijgt en verdient applaus. En maar klappen, vooral volhouden en blijven klappen. Het is bijna vermoeiender dan meelopen. Ook SBS6 is aanwezig en vlak voor mijn neus filmen zij het wandelpeloton.

En wat kriebelt het . . .

Het is leuk om te kijken maar meelopen is echt veel leuker. Het kriebelt, ik wil ook meedoen. Het voelt een beetje zoals wissel staan bij een voetbalwedstrijd. Dat wilde ik ook nooit.

Inmiddels verwacht ik ieder moment John, Tom, Shannen en misschien Bart te zien. Zij moeten in de buurt zijn. Tussendoor zet ik een paar vreemde vogels op de foto en ineens staat Tom voor mijn neus. Ik zag hem niet aankomen maar hij zag mij wel staan. Het grappige is dat ik Tom wel op de foto heb gezet met één van de vreemdere vogels. Dat zag ik pas toen ik 's avonds de foto's bekeek. Ik had meer oog voor die meneer met zijn rare hoofddeksel . . . Sorry Tom. Het gaat goed met Tom en met Shannen en Bart ook. Hen heb ik gemist, zij liepen een stukje voor Tom en hebben mij niet gezien. Tom gaat ook verder, nog 200 meter tot de finish.

Kort daarna komt John aangewandeld. Alleen. Wandelmaat Henny bleef ergens anders even kletsen. John ziet mij eerder dan ik hem, zo werkt dat nu eenmaal. Ik zie teveel gezichten. Het gaat goed met John, hij heeft lekker gelopen. Lekker een relaxed tempo met af en toe een rustpauze. De laatste 200 meter loop ik met hem mee naar het afmelden. Alles is goed, geen controle gemist en John krijgt zijn startkaart voor woensdag.

Samen fietsen we terug naar de camping. De route terug naar de camping is omhoog met soms steile stukken voor Hollandse begrippen. Best pittig, zeker als je ruim 50 wandelkilometers in de benen hebt. We staan tenslotte op de Zevenheuvelenweg. Eenmaal op de camping is bij John de koek op. Hij ploft op zijn stoel en laat de boel de boel. Even de binnenkant van zijn ogen bekijken.

Heerlijk dat hij nu niet hoeft te koken, zijn natje en droogje staan klaar. Hij hoeft nergens aan te denken, die luxe hadden we eerder nooit. Rond half 8 houdt John het voor gezien. Hij gaat naar bed en hopelijk kan hij een beetje slapen. Maar ook al slaap je niet, dan rust je toch.

Route informatie

Meer wandelplezier

Dag van Elst 2016

Omgekeerde Dag van Elst

Wandelen buiten de binnenstad van Nijmegen

Nieuwe Wandelgids