Winterserie CWSV Prinses Marijke
Het valt niet mee om te kiezen welke tocht ik zal gaan lopen dit keer. De keuze is reuze. Ik kies voor de laatste Winterserie-tocht van CWSV Prinses Marijke uit Geldermalsen. In hun voorbeschouwing heb ik gelezen dat de 25 en 40 km. routes naar Zaltbommel over de Martinus Nijhoffbrug gaan. En dat vind ik leuk.
De start is bij Clubgebouw De Wandelaar
Ik ga vroeg op weg (eerst even krabben) richting Geldermalsen. Het clubgebouw De Wandelaar van CWSV Prinses Marijke is makkelijk te vinden. Ik ben erop tijd en schrijf me snel in. Ik weet nog niet of ik 25 of 40 kilometer ga wandelen en bedenk dat ik dit onderweg beslis. Om half 9 krijgen we een korte toespraak en worden de routebeschrijvingen uitgedeeld. Gaan !!
Het is koud, ik denk rond het vriespunt. Overal zit rijp op de bomen, een mooi gezicht. De zon doet een poging om door de wolken heen te breken. Dat lukt niet echt in de eerste uren. Het is bijna windstil waardoor het heerlijk wandelweer is.
Waar Geldermalsen ophoudt, begint Meteren. Ik wandel door de bebouwde kom waarna ik al snel de A15 passeer. Vandaar wandel ik over een rustig landweggetje naar een drukkere weg richting Waardenburg. Het is er druk met verkeer en ik moet vaak de berm in voor mijn eigen bestwil. In Waardenburg is de eerste rust, die sla ik over.
Martinus Nijhoffbrug
In Waardenburg ga ik richting de brug bij Zaltbommel. Bij de oude Bommelse Brug stond vroeger vaak file. De nieuwe burg is de Martinus Nijhoffbrug, deze is veel breder. Met de auto ben ik vaak over de brug gereden, wandelend is een ander verhaal. Ik hou er wel van en neem veel foto’s van de (kabels van de) brug. De brug is bijna 2 km. lang. Enige minpuntje is de enorme herrie van het verkeer op de A2. Jammer dat de burg grotendeels in de mist verscholen is.
Zaltbommel
Dan ben ik in Zaltbommel en daar wandel ik door een groot park over een schelpenpad. Dit is een mooi stukje van Zaltbommel. Dan volgt de splitsing tussen de 25 en 40 km. Eigenlijk weet ik nog steeds niet wat ik wil. Ik kies voor de afstand van 40 km. De route gaat om de Tijningenplas heen en loopt langs de rand van Zaltbommel over leuke wandelpaadjes. Via de Singelwal kom ik in het leuke centrum van Zaltbommel. Daar is de 2-de rust. Ook de wandelaars van de 25 km wandelen door het centrum.
De route loopt verder over de Waalkade en Stadsdijk richting de Martinus Nijhoffbrug. Daar is voor de 2-de keer een splitsing tussen de 25 en 40 km. De wandelaars van de 40 km. maken een extra lusje van 10 kilometer. Nu kies ik wel voor de route van 25 km. Op deze manier kom ik op ongeveer 30 kilometer uit en dat vind ik een mooie afstand. Ik voel aan mijn onderdanen dat dit genoeg is voor vandaag.
Landgoed Waardenburg en Neerijnen
Ook voor de tweede keer vind ik het leuk om de burg over te wandelen. De mist is opgetrokken en ik kan ver kijken over de Waal. Mijn fototoestel maakt overuren. Dan ben ik in Waardenburg en ga ik de Waalbandijk op, langs de uiterwaarden van de Waal. Op de kerkklok is het 13:00 uur, mooi op tijd met nog zo’n 10 kilometer voor de boeg. De route gaat verder over Landgoed Waardenburg en Neerijnen. Ik wandel langs het Kasteel en Huis Neerijnen.
De 3-de rust is bij UIT-spanning het STROOMHUIS. Het ziet er gezellig uit. Het is er druk en geen stoel meer vrij. Ik ga buiten zitten en eet mijn stroopwafel-koeksnippers op en neem iets te drinken. Ik blijf niet te lang zitten, want dan kom ik niet meer op gang. Het laatste stuk vind ik niet het leukste, beetje saai. Weinig leuks te zien, alleen maar gewone weggetjes. Ik ben blij als de A15 weer in het zicht en gehoor komt want dan ben ik er bijna !!
Ik meld me af en krijg een appeltje voor de dorst. Weer 31 hele kilometer erbij op de teller. Bij het afmelden zei een mevrouw dat zij het een leuke tocht vond, behalve de Martinus Nijhoffbrug. Grappig is dat, want dat vind ik nou juist wel leuk, ondanks de herrie van de A2. Zo zie je maar weer, smaken verschillen en je kunt het nooit iedereen naar de zin maken.
Het wandelen zelf ging moeizaam. Ik werd door iedereen ingehaald. Mijn wandeltempo is nooit hoog en mijn linkerbeen werkte vandaag niet mee. Onderweg werd mij zelfs gevraagd of het goed ging. Die meneer vond dat ik wat moeilijk liep en ik denk dat hij dat goed gezien had. Een ander vroeg of ik blaren had. Het zag er blijkbaar niet zo soepel uit. Maar ik heb dit keer GEEN blaren gelopen, dat is dan weer positief. Eenmaal thuis gaat het kaarsje uit, Ik ben moe en heb last van stijve spieren. Ik heb een warm bad verdiend !!
ALLES OP EEN RIJTJE
Meer wandelplezier
De Bloesemtocht
Wandelen voor het Rode Kruis
Fruitbloesemtocht
Bloesem langs de Linge