Santiago de Compostela: Pamplona - Puente La Reina
Gister wandelde John van Pamplona naar Puente la Reina (24 km). Hoogtepunt van de dag is letterlijk en figuurlijk de alto del Perdón, oftwel de Perdónpas.
Het ochtendritueel
Om 6 uur 's ochtends gaat het licht aan. Iedereen is wakker en het gerommel begint. De eersten springen uit bed. De één pakt zijn tas in, de ander laat wat vallen, de volgende zoekt zijn schoenen en ergens wordt zachtjes gepraat. De privacy is nul komma nul en dat went snel. De rust is voorbij, het heeft geen zin om te blijven liggen. John stapt uit bed, kleed zich aan, poetst zijn tanden en gooit wat water over zijn gezicht. Alles inpakken, schoenen aan en gaan . . .
Om half 7 is John klaar om te gaan wandelen (thuis doet hij er langer over). Ontbijten komt onderweg wel want in de albergue is geen ontbijt (en dat is vaker het geval). 's Ochtends is het nog behoorlijk koud en John heeft zijn handschoenen echt nodig. Zijn regenjas trekt hij nu niet aan vanwege de regen, maar als extra jas.
Het eerste stukje, de stad uit, loopt hij samen met een Oostenrijker en later komt hij de Koreaanse van een paar dagen geleden weer tegen. Zij was eergister vanwege knieproblemen met de taxi naar Pamplona gereisd, maar is gister ook weer gaan wandelen. John loopt net iets sneller en wandelt alleen verder, de Perdónpas wacht. Het windmolenpark op de berg zie je al van verre.
De Perdónpas
Al wandelend loopt John een groepje pelgrims tegen het lijf waarmee hij in Larrasoaina aan tafel heeft gezeten. Zij vragen of hij met hen meeloop en daar heeft John wel oren naar. Met een Ier, Engelsman, Duitse, Amerikaan en een blonde Hollander is het internationale gezelschap weer compleet. Gezamenlijk stappen ze verder, de Perdónpas over. Boven op de top van deze bergpas staat een pelgrimsmonument van cortenstaal. Tijd voor een fotomomentje.
De ijzeren silhouetten zijn in 1996 geplaatst door de Asociación de Amigos del Camino de Navarra. Het zijn pelgrims te voet, met de ezel of op een paard. De tekst op het monument luidt:
Waar de weg van de wind de sterrenroute kruist
- Donde se cruza el camino del viento con el de las estrellas -
Op de Perdónpas waait het altijd, vandaar dat er van die lelijke windmolens staan !!
Na het fotomoment op de berg loopt de route naar beneden, door dorpen als Uterga, Muruzãbal en Obanus, op weg naar Puente La Reina. In één van de dorpen geniet John van een verdiende lunch op een leuk spaans terrasje. Het is inmiddels heerlijk (wandel) weer geworden, met volop zon.
Puente La Reina
Best snel is John is Puente la Reina, een leuk middeleeuws stadje. Tot aan de dag van vandaag is het stadje een kruispunt van pelgrimsroutes naar Santiago de Compostela. Wandelaars uit Orreaga/Roncesvalles en Somport komen hier samen.
Een slaapplaats is snel gevonden. In de albergue ontmoet hij een belgische pelgrim die mooie verhalen heeft. John vermaakt zich wel, hij is weer 24 kilometer dichterbij Santiago.
Al met al was het weer een prachtige dag met veel zon. Krijg het steeds meer naar mijn zin en nog steeds zonder blaren en pijntjes !!
Waar is John nu ??
