Gladiolen op de Dag van Cuijk
De laatste dag alweer, wat gaat een week toch vreselijk snel, zelfs tijdens de Vierdaagse. We kunnen beiden weer terugkijken op een goede Vierdaagse, wij horen bij de 38.409 deelnemers die de Vierdaagse van 2017 hebben uitgelopen. John heeft zijn nummertje 8 dik verdiend. Ik heb mijn nummer 11 net zo dik verdiend. En wat is-ie mooi, dat gouden kruisje met kroon !!
De eerste 10 kilometer zijn precies hetzelfde als woensdag, uitermate saai. Even doorbijten dus, maar het gaat goed. Ik koop wederom een appelflap, dan eet ik tenminste nog iets want het wordt steeds moeilijker om te eten. Ik voel mijn voeten, blaren en knieën, ik merk dat ik 'iets' heb gedaan de afgelopen dagen. Toch maar een paracetamolletje, dat haalt de scherpe randjes er af. Snel doorstappen naar Overasselt.
Kaarsje opsteken in Oversselt
In Overasselt heb ik mijzelf een korte rustpauze beloofd. De kerk is open en ik steek een paar kaarsjes op voor alles wat goed is en voor diegenen die het nodig hebben.
Na Overasselt wandel ik de dijk op richting Linden. Een saai en lang stuk, de brug over de Maas lijkt niet dichterbij te komen. Want ja, ik moet de brug langs de A73 over, een stuk van ruime 2 kilometer. Dat zou je niet zeggen. Ik wandel langzaam met het peloton mee en vind het niet heel erg leuk. Aan het einde van de dijk moet ik hoognodig en zit er niets anders op dan op een stinkende dixie te gaan. Ook dat nog. Blij toe dat ik bijna in Linden ben.
♥ Alles is Liefde ♥
Ik ben benieuwd wat het thema in Linden is. Daar ben ik snel achter: Liefde, romantiek oftewel Alles is Liefde in Linden.
Een leuk thema, daar kun je alle kanten mee op. Mijn fototoestel draait overuren, 100% genieten.
Het mooiste vind ik het hart van echte rode rozen, daar gaat mijn bloemenhart sneller van kloppen. Zeg het met bloemen !!!
Elvis zingt z'n grote hits 'Love me Tender' en 'It's now or never' en natuurlijk 'You are always on my mind' !!
Liefde is . . .
Na Linden komt Beers. Daar is het feest en gezellig. Het lukt mij niet om volop te genieten. Ik wandel snel door naar Cuijk, hoewel snel. In gedachten ga ik snel, in praktijk schiet ik echt niet op. Ik ga nog maar een keertje zitten.
Eerste Gladiolen in Cuijk
Cuijk is altijd druk en gezellig. Gedeeltes van de straat zijn overdekt met tenten en er wordt veel gezongen. Ik zing vrolijk mee, ik ben er nu toch. Wat een carnaval, het heeft niets met wandelen te maken. In Cuijk scoor ik mijn eerste Gladiolen, ik krijg ze van een aardige mevrouw. Yes . . . !!
Voor het podium, richting de pontonbrug is het hartstikke druk en is het file wandelen. Het is zoals het is, stapvoets loop ik de pontonbrug over. De militaire rustplaats laat ik links, nee rechts liggen dit keer. Vorig jaar kreeg ik daar een hand van onze koning maar hij is er nuniet. Ik moet er toch even aan terug denken, dat was een leuk moment vorig jaar met een oranje randje.
Na Cuijk is het nog 4 kilometer erg rustig. In Mook barst het feest echt los. Ik ga even zitten en bekijk de wandelaars vanaf de zijkant. Mogelijk loop ik volgend jaar niet mee, dan kom ik 4 dagen kijken.
Feest in Malden
Ik ga op weg naar Malden want daar zit Annet te wachten. Er wandelen voor haar veel bekenden mee dit jaar en niet te vergeten Shannen en Tom. Shannen mag nog 30 km wandelen en Tom is haar begeleider. Zij zijn er al en wachten op de vriendinnen van Shannen die de 40 lopen. Samen wandelen de meiden over de Via Gladiola.
John wacht hier op mij te wachten en ook wij wandelen samen over de Via Gladiola. Fijn, Gezellig. Op de Via Gladiola komen we de nodige bekenden en familie tegen.
Via Gladiola
Altijd een mooi moment om de Via Gladiola op te wandelen. Nog 5 kilometer te gaan, 5 lange & feestelijke kilometers.
Als eerste zien we Tony, hij wacht op zijn vrouw Annette die haar eerste Vierdaagse uitloopt. Wij hebben haar onderweg al gezien. Gefeliciteerd Annette, je hebt het verdiend !! Daarna zoeken we Nico en Jolanda. Voordat we hen vinden, komen we andere Benschoppers tegen. Ik ken hen niet maar John wel. Weer een praatje.
Met beide benen op de grond
Dan komen we langs het ziekenhuis. Dit vind ik altijd een moeilijk moment. Daar staan zieke mensen met hun bed in een tent naar ons te juichen en te lachen. Een aantal van deze patienten is echt heel ziek en je ziet hen genieten van het feest. Ik moet er altijd een traantje bij laten.
Ik ben de hele week aan het zeuren en zaniken dat ik pijn in mijn benen heb, ik heb 5 blaren, ik ben moe, ik wil slapen, het is te heet, ik zweet, ik heb het koud, het regent, waarom doe ik dit, ik heb natte schoenen, het is mijn maandelijkse feestweek, ik wil niet meer, mijn voeten doen zeer . . . en ga zo maar door.
Als ik langs het ziekenhuis wandel, word ik met beide benen op de grond gezet. Ik roep mezelf tot de orde. Niet zeuren, gewoon verder wandelen. Ik mag wandelen, ik doe dit zelf. Ik ben blij dat ik kan wandelen en dat ik het heb gehaald !!!
We zijn er bijna
Het is druk op de Via Gladiola, veel muziekkorpsen en de nodige militairen. Zij krijgen hun medaille op Charlemagne en wandelen nu trots over de Via Gladiola.
Niet veel later zien we Nico en Jolanda, met Gladiolen. Zij zijn met een groep en vieren hun eigen feestje.
We zien de Stevenstoren langzamer dichterbij komen. Het duurt lang op de Via Gladiola. Het is slenteren door de stad, net iets minder leuk (ga ik weer zeuren).
Dan volgt er een kippenvel momentje tussendoor. Op een grote kruising wordt nederlandse feestmuziek gedraaid, volgens mij van André Hazes sr. Alles en iedereen zingt het reffrein uit volle borst mee, wij ook. Een vol stadion is er niets bij. Ook dat is de Via Gladiola. Het is niet uit te leggen, je moet het zelf voelen en meemaken.
Cootje bedankt
Nog een klein stukje, eerst langs de VIP's. Die boeien me niet, ik zoek Cootje. Zij zit op de tribune en na al haar sms-jes willen we haar niet zomaar voorbij wandelen. Elke ochtend is zij de eerste met een succes-sms-je en dat al vele jaren lang. Leuk om Coby te zien, we moeten snel iets afspreken.
Trots & Blij, met bloed, zweet & tranen...
Eindelijk zijn we bij de finish. John haalt vol trots zijn nummertje 8 op en ik krijg nummertje 11, het gouden kruisje met kroon. Oei . . . wat is-ie mooi !!
Wij zijn moet, blij en trots, we hebben het toch maar weer gedaan. John is van plan om door te gaan totdat ook hij een gouden kruisje met een kroontje heeft. Hij vind het maar niets dat hij na 200 km. wandelen slechts een nummertje 8 krijgt 😉
We zijn er niet minder trots op !!
Fotoalbum: Dag van Cuijk - 4D17
ALLES OP EEN RIJTJE
Meer wandelplezier
« Vorig bericht
Volgend bericht »
't Schaddenpad
-Wandelen in de Achterhoek-
4 Reacties
Ineke - 24-07-2017 @ 22:02:17 -
Die overdenking van jou bij de zieke mensen langs de kant in het bed.....ik voel dat precies zo!! Moet er ook altijd een traantje laten en leg mijn gekregen bloemen altijd bij een van hen op het bed, geef een kushandje en dender weer verder. Dan denk ik: mijn pijn is morgen over maar dat van hen......en ik mag wandelen, ik wil dit en moet niet zeuren!
Leuk geschreven en gefeliciteerd met het behaalde kruisje! 11 is de mooiste!!
Coby - 24-07-2017 @ 23:40:04 -
Hey Mirjam & John.Gefeliciteerd met jullie 11e en 8e kruisje. Top gedaan doe het jullie niet na.😳 Leuk om de verslagen van je te lezen van alles wat je hebt beleeft onderweg.😄 Heb de smsjes en appjes graag gestuurd. Tenslotte is het toch fijn als je zo nu en dan een berichtje krijgt. Nogmaals petje af hoor👍 En ja we moeten zeker snel weer afspreken.😘👋
Ineke - 27-07-2017 @ 16:32:21 -
Hoi Mirjam,
Ja dat klopt dat ik daar zat, mijn man komt die dag altijd naar Wijchen om mij aan te moedigen en nee, ik heb je niet herkent! Er zwaaiden wel meer mensen hoor hahaha, ik ken zoooooveel wandelaars!
Groetjes...
Annette - 06-08-2017 @ 20:33:36 -
Nu pas jullie verhalen gelezen, erg leuk om te lezen, super gedaan jullie beide