Elfstedentocht: Sloten-Workum
De 2-de dag van de ElfstedenWandeltocht loopt van Sloten, Stavoren en Hindeloopen naar Workum. Een lange en zware etappe van ruim 44 kilometer. Een afwisselende route met erg leuke stukken maar ook uitermate saaie stukken. Het venijn zat in de staart . . .
De start is in Sloten (Sleat)
Net als de eerste dag starten we met een kort toespraakje, geen idee van wie en wordt het Friese volkslied gespeeld door Rob met zijn trompet. Ik versta er natuurlijk niets van maar vind het wel leuk. Dan klinkt het startschot en mogen we weer, op weg naar Workum.
Ik wandel al snel in de achterhoede, daar heb ik zonder enige moeite mijn vaste plek. Ik wandel nou eenmaal niet zo snel, het is zoals het is. Ik heb last van mijn blaren, de blaar onder de hak van mijn voet voel ik bij elke stap. Flink doorbijten. Het eerste gedeelte van vandaag is afwisselend en zeker niet saai. Ik raak aan de praat met een mevrouw die al voor de 31-ste keer meewandelt.
De rode lantaarn
Na een noodzakelijke plaspauze is iedereen al weg. De toiletten, dixies, worden gelijk na mij weggehaal. Ik wandel in de achterhoede als laatste vrouw. Dat was vaker het geval maar toen voetbalde ik nog.
Op een lang en recht stuk zie ik in de verte mijn voorgangers wandelen, ik kom helaas niet dichterbij. Een vrijwilligster die mij in de auto niet voorbij rijdt, blijft stapvoets naast mij rijden om gezellig te babbelen. Snel kom ik bij de eerste officiele rust in Oudemirdum. Daar zijn nog genoeg wandelaars. Ik bekijk ook hier even het toilet, ik drink ook veel, vul mijn waterflesjes en ga verder. De spreekwoordelijke rode lantaarn laat ik achter voor een ander.
Na Oudemirdum volgt een leuk stuk met bospaden. Het is heerlijk wandelweer. Goede temparatuur en sluierbewolking. Gelukkig geen brandende zon en een heerlijk zeewindje.
Stavoren (Starum)
Dan ga ik bijna de dijk op naar Stavoren, spreek uit: Staveren. Net voor de dijk is een water- en EHBO post. Ik laat er naar mijn hak kijken. De EHBO-er heeft mijn hak helemaal afgeplakt. De eerste meters doet het pijn maar als snel gaat het stukken beter, wat een verschil.
De dijk naar Stavoren is lang en kaal. Overal kun je kilometers ver kijken, behalve op het IJsselmeer. Het is heiig op het water, jammer. Ik zet mijn mp3 speler op en zet er voor mijn doen flink de pas in. Verstand op nul en blik op oneindig. Halverwege de dijk is gelukkig nog een water- en rustpost. Daar worden we vrolijk toegezongen door een koor.
Eindelijk ben ik in Stavoren. Een leuk stadje, meer een dorp en hier krijg ik de eerste stempel.
In de achterhoede kom ik telkens dezelfde medewandelaars tegen. De ene keer haal ik hen in, meestal bij een rustpauze en even later wandelen zij mij weer voorbij. Het is stuivertje wisselen. De sfeer tussen de wandelaars is goed, we zitten allemaal in het zelfde schuitje en hebben allemaal kleine en grotere pijntjes. Wandelen verbroedert.
Hindeloopen (Hylpen)
Na Stavoren volgt Hindeloopen. Weer een leuk klein stadje, kleiner dan Benschop-City, dus eigenlijk ook een dorp. De mensen van de controle zitten in klederdracht.
Het verbaast mij dat sommige wandelaars nog maar hier zijn. Rob de Trompetter toetert er vrolijk op los en de kinderen uit de buurt blijven bij hem in de buurt. Gezellig hoor, met zijn deuntjes loopt het net iets lichter allemaal. Ook Batman en Boefje zijn van de partij en met dit illustere gezelschap wandel ik een stukje mee richting Workum.
Batman en Boefje zijn opvallende verschijningen in het wandelpeloton. Je moet het maar doen, de hele dag in de warmte wandelen en dan ook nog verkleed als Batman. Boefje is iets luchtiger verkleed.
Ineens komt Oom Agent aan op zijn motor met sirene. Hij ziet de boef en komt hem achterna. Boefje wordt aangehouden en na de nodige formaliteiten mag Boefje verder wandelen, met Batman in zijn kielzog. Hihihi, het gaat nergens over maar het is wel leuk deze afleiding.
Workum (Warkum)
En dan ben ik bijna in Workum, nog 3 km volgens de borden. Ik ben het zat en verlang naar een lekker bed. Ik wil rusten en slapen. Dat valt tegen. We worden de andere kant op gestuurd. Dan is Workum nog ruim 5 kilometer. Oeps, dat is nog een heel eind wandelen, dat vind ik echt niet leuk deze extra lus. Juist in deze extra lus is de geheime controle.
Enige voordeel is dat ik in deze lus met een aardig groepje wandel. Gewoon aansluiten en meestappen, dat gaat het snelste. Praatje hier, praatje daar en dan kom ik bijna vanzelf in Workum. Op naar het centrum voor de laatste stempel.
In Workum ga ik snel eten, ik heb trek. Het eten is goed geregeld, er is genoeg voor iedereen. Ik zit aan tafel bij wildvreemden. Dat kan allemaal, iedereen is aan de wandel. Verhalen genoeg en al snel raak ik aan de praat. Op deze manier duurt het eten langer dan ik zou willen, maar het is wel veel leuker.
Na het eten ga ik nogmaals naar de EHBO, ik wil toch naar mijn hak laten kijken. Deze vriendelijke meneer plakt de hak opnieuw af en doet gelijk ook nog even wat andere plekken op mijn voet. Ik kan er weer tegen voor morgen, hoop ik.
Ik twijfel of ik morgen wel zal starten. Ik heb veel pijn en de routes zijn lang en soms uitermate saai. Ik vind het zwaar. Het is niet alleen maar leuk, ik voel me brak. Eerst laat ik alles van me afglijden in het doucheputje. Daarna slaap ik er een nachtje over, het kan morgenochtend alleen maar meevallen.
Morgen, donderdag, wandelen we van Workum, via Bolsward en Harlingen naar Franeker, een etappe van zo'n 42 km.
ALLES OP EEN RIJTJE
Meer wandelplezier
« Vorig bericht
Elfstedentocht: Leeuwarden-Sloten
-49 km - It sil Heve-