69e Airborne Wandeltocht

Herdenkingstocht - Slag om Arnhem

Voor vandaag staat de Airborne Wandeltocht op ons programma, dit is de grootste eendaagse wandeltocht ter wereld met meer dan 30.000 deelnemers. Wij gaan dit keer gezellig samen aan de wandel en lopen de wandelroute van 40 kilometer. John heeft deze tocht al 2x eerder gelopen, ik kom hier voor het eerst.

Herdenkingstocht – Slag om Arnhem

De Airborne Wandeltocht is een herdenkingstocht in het kader van de Slag om Arnhem 1944. Het is een eerbetoon aan ruim 1700 Britse en Poolse militairen die in de Slag om Arnhem sneuvelden en begraven liggen op de Airborne Begraafplaats in Oosterbeek. De tocht wordt sinds 1947 georganiseerd door de Politie Sport Vereniging Renkum.

Onmogelijk vroeg gaat de wekker. We rijden naar station Driebergen-Zeist om daar om 7:16 uur op de trein richting Oosterbeek te stappen. Op station Oosterbeek deelt de NS gele regenponcho’s uit, blijkbaar hebben zij een vooruitziende blik. Vanaf het station wandelen we naar de startlocatie en klokslag 8:08 uur starten we. We gaan eerst nog even samen op de foto en dat is alles wat we samen hebben gelopen. John gaat er al snel vandoor zodat we beiden ons eigen tempo kunnen lopen.

Het houdt op met zachtjes regenen

Het eerste gedeelte is een rondje van zo’n 5 kilometer door de straten en parken van Oosterbeek. De tribune voor de intocht staat al klaar. Langs het spoor lopen we naar Wolfheze en onderweg worden we getrakteerd op de eerste grote plensbui van de dag. Helaas komt de regenponcho van de NS goed van pas.

Ik voel de eerste blaren opkomen, ik ben pas 7 km. onderweg. Ik wil ze zo snel mogelijk afplakken. In Wolfheze is een rustplaats waar je kunt plassen (dat lucht op) en waar je droog kunt zitten. Onder de bal van mijn linkervoet is het gevoelig en ik plak deze plek af met tape. Uit voorzorg doe ik dat ook met mijn rechtervoet. Ik ga snel verder. Het is droog en dreigend. Af en toe vallen een paar spetters en dan ineens houdt het op met zachtjes regenen. Na Wolfheze gaan we de bossen in richting Ede en de Ginkelse Heide. Ik passeer de A12 voor de eerste keer. In het bos loop ik grotendeels over een (schoon) verhard fietspad. Als ik dan toch een pad over moet is het overal vies en nat en soms is het lastig om de plassen te ontwijken.

Dan krijg ik de volgende grote plensbui over me heen. Ik loop net langs een saaie provinciale weg en kan nergens schuilen. Stevig doorstappen is de enige optie. Dan kom ik bij de Ginkelse Heide. Jammer dat het er nu zo somber uitziet. Daar is de eerste controlepost en de mensen staan in de regen om ons een stempetje te geven. Ik probeer mijn stempelformulier zo droog mogelijk te houden onder de regenponcho. Helaas kun je bij deze rustpost nergens fatsoenlijk en droog zitten. Ik gooi hier de NS regenponcho weg en trek mijn eigen regencape aan, die zit beter en ik blijf droger.

Rechttoe – Rechtaan

Daarna vind ik het saai. Meer dan 6 km rechttoe – rechtaan. Onderweg is niets te beleven en niemand te zien. Nergens kun je zitten of is er iets te koop. Gelukkig is het niet super warm, anders zou ik echt water tekort komen op dit stuk. Enige vertier is het passeren van de A12 (2de keer). Ik moet een grote plas door, er is geen ontkomen aan. Jakkie, nu voel ik water mijn schoenen in lopen en mijn sokken worden een beetje nat, gelukkig niet doorweekt.

In Renkum drink ik iets bij de eerste de beste verkooptent. Renkum is leuk, ik hou er wel van om door het centrum te wandelen, gewoon tussen het winkelende publiek. Bij de plaatselijke ijssalon kom trakteer ik mezelf (weer) op een lekker ijsje. Vanuit Renkum gaat de tocht naar Heelsum en Doorwerth. Ik voel op mijn teentje een blaar zitten en bij een rustplaats met medische post bekijk ik de schade. Jawel, een fraai exemplaar. De blaar is open en ik doe er verder niets aan, alleen een soort van condoompje er omheen. Dit helpt en ik kan verder zonder pijn. Ik ga niet naar de medische post. Dat is overigens goed geregeld, medische posten genoeg langs het parcours.

Dunoplateau op de Arnhemse stuwwal

De route loopt over de Arnhemse stuwwal en het Dunoplateau. Daar bovenop heb je een fantastisch mooi uitzicht over Arnhem en de Rijn. Via de voormalige en nu erg modderige oprijlaan van Landgoed Duno wandel ik naar Heveadorp. Nooit van gehoord. Dit dorp bestaat al 100 jaar en in het dorp lees je al wandelend alles over de geschiedenis. Het dorp is gesticht als woonkern voor de werknemers van de Heveafabriek.

Heveadorp

Als ik Heveadorp uit wandel gaat mijn telefoon. John vertelt mij dat hij al binnen is. Ik zeg hem waar ik loop en volgens hem moet ik dan nog ongeveer 3 kwartier. Dat valt me alles mee. Ik ben snel in Oosterbeek en ga ik een klein kerkje in. Het is de Oude Hervormde kerk, een bijzonder mooi kerkje. Geen katholieke kerk, dus ik kan geen kaarsje opsteken.

Not one shall be forgotten

Bij het kerkje is een Airborne monument voor de gesneuvelde militairen - Not one shall be forgotten.

Vandaar loopt de route door het centrum van Oosterbeek. Daar is een soort van mini-intocht en overal is het gezellig druk. Ik mis de tribune voor het defilé. De route is gewijzigd omdat het park waar we doorheen moeten veel te nat en te glad is geworden. Bij de finish haal ik mijn medaille op en een stempel voor mijn wandelboekje. Samen met John wandel ik naar het station.

We hebben vandaag ruim 40 kilometer gewandeld. Ik vond het een pittige tocht, behoorlijk zwaar. Het regenachtige weer speelt hierbij natuurlijk een rol en ook de hoogteverschillen. Het was soms stevig klimmen.

ALLES OP EEN RIJTJE

Meer wandelplezier

Falcon Walk

Wandelen over de Veluwe

Wereldhaventocht

Wandelen in Rotterdam

Westerborkpad 1

Amsterdam - Diemen