Dag van Cuijk en Linden

De laatste dag alweer en ik ben er nog steeds bij. Vandaag is de dag van Cuijk, maar voor mij is het de dag van Linden en natuurlijk die Via Gladiola. Ik ben heel blij met een pinnetje met nummer 9 voor op mijn medaille en John is blij met zijn vierdaagse kruisje met kroontje voor nummer 6.

Heerlijk, de laatste dag alweer. Het gaat snel deze week. Time flies when you’re having fun. Ook de laatste dag dat we ontzettend vroeg op moeten staan, want dat valt best tegen. Maar ik ga zelf gelukkig weer goed van start. Ik wandel niet zo snel want ik ben superstijf en heb wat last van mijn schenen. Ik moet echt even loslopen. Maar om mij heen merk ik dat er meer mensen zijn met wat pijntjes en klachten. Hoe zou dat nou toch komen?!?! Omdat ik een ‘late’ start heb, loop ik gelijk al in de achterhoede. Maar ik heb ook gemerkt dat ik dat niet vervelend vind. Dan is het tenminste niet zo druk om je heen, je hebt de ruimte.

Al snel wordt ik voorbij gelopen door Wim, de broer van zwager Nico. Ik ben hem woensdag ook al tegengekomen in Wychen. Even kort een praatje, want hij loopt veel sneller. Dan kom ik ook Hans weer tegen, dezelfde als dinsdag. Maar na een sanitaire stop raken we elkaar kwijt. Later loopt hij me nog voorbij en ik zeg nog tegen hem: “De 3-de keer trakteren !!” Enfin, voordat ik zo de dijk over moet, wil ik in Overasselt nog even een korte rustpauze nemen. Dan komen Rinus en Ton eraan, de campingbuurmannen. Zij lopen de 30 km. en halen mij hier al in. Oeps, dat is best frustrerend. Zij zijn dan ook wel hele snelle dertigers. En dan komt Hans er ook alweer aan … tja … dat wordt dus trakteren en met hem loop ik het stuk over de dijk richting Linden, waar hij mij trakteert op een bakkie thee. Even een korte rust om te eten.

Linden culinair

Linden heeft een culinair thema dit jaar. Helaas betekent dit niet dat er veel te eten en te proeven is. Maar eten en drinken hoef je echt niet tekort te komen onderweg. Heel de vierdaagse is één groot ‘lopend buffet’ met keuze uit vele koude gerechten in de vorm van snoep, chips, komkommer, koek, tomaatjes, meloen, drank en soms nog iets warms ook zoals soep, gewoon teveel om op te noemen. Ik maak in Linden weer de nodige foto’s zoals altijd, het blijft toch leuk. Waar een klein dorp groot in kan zijn !!

Na (wederom) een sanitaire stop in Beers raak ik Hans weer kwijt. Ik vind dat even helemaal niet zo heel erg, want ik wil graag even alleen verder lopen en genieten van alles om mij heen. Ik heb ook van John een sms gekregen waar ik moet gaan zitten, bij particulieren want daar wordt je weer verwend. Dat is ergens in Mook en ik loop nu nog in Cuijk. Hier is het erg gezellig en overal is weer muziek en ook hier heel veel kinderen voor een High Five. Ik heb zelfs de burgemeester nog een handje geschud .. hihi. Snel de pontonbrug over richting Mook, Malden en de Via Gladiola.

Het adresje in Mook heb ik snel gevonden, te herkennen aan de paarse stoelen en kleden. Ik ga zitten op een bank met een paars kleed en al snel komt er iemand op mij af die vraagt wat ik wil drinken: koffie, thee of bouillon. Ik kies voor het laatste en in een paarse mok krijg ik lekkere bouillon en ik krijg er ook nog een koek bij. Wat leuk weer en ik ga dit adres onthouden, want op donderdagochtend komen we hier ook al voorbij !! We mogen wel oppassen dat we niet teveel van dit soort adresjes gaan krijgen onderweg.

Via Gladiola

Maar het is de hoogste tijd om verder te gaan, nog 12 km. tot de finish. Tijd genoeg, dat wel maar ik weet ook dat ik onderweg nog even wil zitten. Ondanks de pijntjes mag ik niet klagen en loop ik best goed. Ik ben simpelweg geen snelle wandelaar. Ergens op de Via Gladiola zouden Nico en Jolanda zijn. Helaas ik heb hen niet gevonden, later bleek dat zij al weg waren. Gelukkig heeft John hen wel gezien. De Via Gladiola is toch weer een groot feest. Overal klappen en juichen de mensen voor je, waar je ook bent. Dat is toch wel een oppepper hoor. Vlak voor de finish zaten de ouders en schoonzus van Nico te wachten. Zij kwamen voor Wim. Ik zag hen zitten en heb even met hen gesproken. Zij vonden het ook enorm leuk om te zien allemaal.

Vierdaagsekruisje en Gladiolen

Eenmaal bij de finish moest ik nog net iets te lang in de rij staan voor mijn pinnetje nummer 9. Oeps … dat is niet fijn. Ik kan dan letterlijk en figuurlijk niet meer op mijn benen staan. Ik plof dan ook neer in de eerste de beste stoel om even bij te komen. Ik bel John en samen fietsen wij gelijk terug naar de camping. En daar krijgen wij van iedereen de felicitaties en een gladiool, inmiddels een aardige bos.

We hebben het allebei weer gehaald, zonder noemenswaardige problemen. Mijn knieën hebben zich erg goed gehouden. Ze zijn niet dik geworden (tot nu toe). Tuurlijk voel ik wel dat ik wat gedaan heb de afgelopen 4 dagen, maar ik ben zooo blij dat ik toch van start ben gegaan. Het is gewoon te leuk, ook al is het niet alleen maar leuk, de leuke dingen overheersen gewoon !! Ik ben gewoon TROTS op ons.

John heeft ook deze keer weer heel gemakkelijk gelopen. Slechts 1 blaartje, waar hij ook nog eens niets van gemerkt heeft. Hij kan zo weer op stap ;-) Hij heeft ook een leuke vrijdag gehad en zich prima vermaakt onderweg.

De week is weer voorbij gevlogen, en we hebben weer een leuke vierdaagseweek gehad. Allemachtig prachtig weer natuurlijk. Lekkere temperatuur, zonnetje erbij, slecht 1 regenbui … elke ochtend zonder jas op stap. Volgend jaar, bij de 100-ste vierdaagse zijn wij weer van de partij. John gaat er nog over nadenken of hij dan 4x55 km. gaat lopen. Dit is eenmalig een extra afstand tijdens de 100-ste vierdaagse.

Wij willen iedereen bedanken voor alle leuke berichtjes, sms-jes, watts-appjes en succeswensen. Herman en Coby waren om en om de eersten met een sms elke ochtend. Wij vinden dat echt heel leuk.

Hier staan de foto's: Google Fotoalbum »»

Meer wandelplezier

Cuijk

You'll never Walk Alone

Wandel door de tijd in Museum Het Valkhof

Gouden kruisje

En een hand van de koning